Bolivia... city tripke

Hola todo, ja jullie lezen het goed... eind juli samen met alexander een city tripje gedaan naar Bolivia. Met de Belgen waren we eerst naar Salta geweest en daar een tourtje gedaan langs calafate en ongeveer dezelfde tour (eerste deel) die ik ooit heb gedaan met Stijn. Super plezant en heel veel gegeten en gedronken...


Daarna zijn Alexander en ik dan doorgereisd naar Bolivia... kort samengevat: prachtig maar koud koud koud... nog nooit zo'n kou gehad in mijn leven!! Maar soit, gelukkig was er nog de jas van Alex om mij een beetje te verwarmen... want terwijl ik lag te bevriezen in de bus was meneer zalig aan het slapen onder zijne dons, die ik natuurlijk was vergeten. Van zodra in Bolivie toegekomen heb ik mij dan ook een grootmoeder dekentje gekocht (en dat voor de ronde prijs van 1 euro) waardoor het koude probleem een beetje was opgelost...



De eerste dag toegekomen (na welgeteld een paar uurtjes slaap in een stinkie bus) en we zaten al op een paar paarden om de regio te gaan verkennen. Daarbij een spoedcursus gehad om de paarden in galop daar het landschap te laten gaan (mercikes Alex) en daarna waren we ingeschreven voor een 4 daagse tour. Momenteel daarvan geen foto's omdat biebie zijn batterijen was vergeten, maar dit wordt een der dagen recht gezet... slaapwel!!

Oei, oei, oei, veel slechte punten...

Geen excuses mogelijk, maar na 2 maanden blanco zal ik bij deze proberen om die draad op te nemen waar hij ooit is gevallen. Wat is er zoal gebeurd de afgelopen maanden?? Veel gereist natuurlijk, zowel voor het werk als voor ontspanning.

Laat ons beginnen bij de reden voor het eerste onderbreking... ons klein snoepreisje naar Bolivie en de prachtige Salar van Uyuni. Na eerst te zijn afgezakt met enkele Belgische vrienden naar Salta en daar onvergeetelijk 4 daagse gehad met een bezoek en overnachting in een bodega, culineaire hoogtepunten in Cafayate en dan nog een fijn stapje gezet in Salta zelf, zijn Alexander en ik dan doorgereist naar Bolivie..

Buiten last van de hoogte (nooit echt onder de 3000m geweest) hebben we daar vooral last gehad van de extreme koude ( tot -20 graden s nachts) en van het 'backpackers' leven zonder douche en weinig slaap... vakantie dus, jawel :-) Op voorhand hadden we ons ingevschreven voor een 3 daagse trektocht door de bergen van Bolivie, met een Toyota 4x4 en twee supertoffe Boliviaantjes, wat muziek gekletter van de jaren 70 waren we dus niet meer te stuiten...

Super aan de ganse tocht was dat we eigenlijk al de belangrijkste bezichtigheden van Bolivie deden, en dat in 3 dagen.. waaronder dus ook de prachtige Laguna Verde ...

en de laguna Colorado met zijn gekende flamingo's...foto's zijn een beetje van minder kwaliteit omdat biebie zijn oplader was vergeten maar gelukkig beroep kon doen op Francaise Tamara om ons alles eens door te sturen, un grand merci pour nos voisins :-)


Na Bolivie ben ik dan bijna rechtstreeks vertrokken naar Belgie waar ik gedurende een twee-tal weken de praktische kanten heb geregeld en verschillende (te late) familie bezoekjes heb afgelegd. T was fijn om iedereen eens terug te zien zo na 4 maanden.

Na Belgie, teruggevolgen via Bogota (een weekje) en dan naar klanten in Costa Rica, gesurft op de golven in het weekend met vrienden uit Belgie om daarna uiteindelijk te eindigen waar ik momenteel zit.. terug in fijne Buenos Aires :-)

Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen van de stilte, maar de volgende berichtjes zullen een korte samenvatting zijn van de verschillende tripjes he... natuurlijk aangevuld met enkele vers van de pers berichtjes, want zondag landen mijn lieve oudjes hier en dan gaan we hen natuurlijk eens flink in de watten leggen :-)

Dus... kort samengevat: I AM BACK... and berichtjes volgen nog... ciao!!!

Biebie heeft toch bedenkingen met den Stijn...

Hola todo, como te vas?? Eigenlijk niks speciaal te vertellen enkel waarschijnlijk terug een potje zever die jullie niet volledig zullen lezen, maar toch een poging tot... Ik ben momenteel nu een volledige week in Buenos aires en eigenlijk al een beetje aan het uitkijken naar eind deze maand, want dan kom lekker terug naar Belgie voor een aantal weekjes!! Jaja, gedaan met de spaanse klanken, de goedkope dinerkes en de salsa nachten, terug in ons kleine, maar o zo fijne vaderland, Belgie!!! Dus nog een 4-tal weekjes slapen en ik kan eindelijk eens uitzoeken hoeveel onder jullie effectief die blog hier aan het lezen zijn en dan hopen dat buiten de 'directie van de Gavers school in Harelbeke' er ook nog andere mensen zijn :-)

Dit ter zijde, ik wou van deze gelegenheid gebruik maken om enkele foto's te sharen met jullie die zijn getrokken door een goede vriend van mij, onze Stijntje Demeerssevent. Yep, die typ waarmee ik 1 week heb rondgetrokken in het Noorden van Argentinie, woonachtig te Geneve en werkzaam voor het goede doel, Procter & Gamble. Niet dat al deze zaken van belang zijn voor het verdere verloop van dit verhaal, maar toch ter background informatie om te weten dat dit toch een maatschappelijk aanvaarde jongen is die vrij sociaal overkomt en waarvan de helft nog altijd niet begrijpt waarom hij nog altijd niet van straat is. Wel, en nu komt het dan: dit alles om jullie te waarschuwen voor het feit dat, mochten jullie ooit vakantieplannen hebben met de Stijn, je er zeker ervoor moet zorgen dat bij onbewaakte momenten (bv wanneer je concentreert op iets anders, of je gedachten aan het dwalen zijn), Stijn van de gelegenheid (mis)gebruik maakt om dit alles vast te leggen voor het nageslacht!! Jawel, ongegeneerd neemt hij foto's van zaken die je liever niet op foto ziet staan... bewezen kun je hieronder vinden.

Stijn: zij gij niet beschaamd???!! En waar moet ik nu plassen tijdens Dranouter??

Weekje Brazilie met den Marcus en Mauricio

Zoals mijn ma doorjuist al heeft laten doorschemeren op skype, is het inderdaad al een tijdje geleden dat ik nog eens iets heb gepost op de blog... de reden daarvoor is heel simpel: geen of heel slechte internetverbinding. Je moet weten dat hier in Latijns-Amerika alles ver van perfect verloopt en dat er dus rekening moet worden gehouden met enkele technologische kwaaltjes, zoals dus geen internet verbinding :-) Trouwens, in Latijns amerika bestaat er nog altijd geen gps, om je maar een idee te geven he ...

Deze week dus terug van een weekje Brazilie waar ik mijn Braziliaanse partner heb gezien en waar we alle nodige papierwerk hebben afgetekend. Sedert kort heb ik nu dus ook een werk persmissie voor Brazilie, zelfs een domiciliering en een werkaanbieding... maar we gaan mooi terug naar Procter tegen december, dus geen zorgen :-)

Ons bedrijfje zal worden gevestigd in Porto Allegre, Rio Grande del sur, wat een perfecte uitvalbasis is om de Braziliaanse markt in te palmen. Porto Allegre ligt op 2uurtjes rijden van de Uruguayaanse grens, en maar op 2uurtjes vliegen van Buenos aires, perfect dus... daarbij is het in rijke provincie en heel wat minder druk dan Sao Paulo, waar er een ellendige verkeersdrukte bestaat. We hebben al een heel toffe opslagplaats gevonden van 1000m waar Marcus al volledig de decoratie voor zijn rekening heeft genomen :-) Hieronder trouwens een foto van onze Marcus met zijn vrouwke...

Daarna ben ik met Marcus en zijn partner vertrokken naar het wonderlijk mooie Santa Catarina, een van de toppers in Brazilie en ligt tussen Porto Allegre en Rio de Janeiro... Florianopolis is daarvan de hoofstad. Na een nacht te hebben doorgebracht in Tubarao (shark), zijn we vertrokken naar de Sierra de Largo waar de temperatuur plotseling zakte van 30 graden naar 10 graden, waardoor biebie nu met een serieuze verkoudheid zit opgescheept :-) een echt wintergevoel dus ...

Wel een heel tof weekend achter de rug en kijk er al naar uit voor de samenwerking met Marcus en Mauricio, onze twee Braziliaanse kuifkes voor Seaderm :-)

Bejinho!!!!!!!!!!!!!!

Het stakingsrecht in Argentinie

Aangezien ik nu terug een tijdje in Buenos aires vertoef, heb ik nu de tijd om toch een aantal zaken aan te kaarten die hier gebeuren waar we ons toch als gezonde Belg eens vragen moeten over stellen.
Het feit dat de Argentijnse politiek een zootje profiteurs en onbekwame mensen zijn, daar moeten we zelfs niet eens meer over debateren. Elke Argentijn zal je dit volmondig bevestigen en de serieuze inflatie spreekt alleen al boekdelen. Verder heeft elke Argentijn geen klein geld, waardoor sommige prijzen automotisch worden afgerond... jajaja, de argentijnse politiek heeft nog een heel stuk af te leggen vooraleer het lijkt op de sensuele tango en de danspasjes van Maradonna.

Neen, ik wou efkes van de gelegenheid gebruik maken om stil te staan bij het stakingsrecht. En dit vanuit het standpunt een rechtse socialist of een linkse liberaal... wat is het verschil :-) In Argentinie wordt er dus elke dag gestaakt. De scholen, het openbaar vervoer, de douane, de vuilniskarren, ja zelfs de werklozen hebben hier al gestaakt... In een maatschappij waar er 16 Miljoen mensen wonen in een stad wordt dit alles een beetje onoverzichtelijk en verliest een staking heel veel van zijn kracht. Gelukkig blijven we gespaard van de witte verpleegsterkes die hier in uw maatpakjes de straat ophuppelen (mijn moeder zal me kletsen geven wanneer ik terug ben), maar je ziet wel andere rare snuiters opduiken.
Door de hoge frequentie van de stakingen, zijn er in de stad altijd wel problemen.. bijvoorbeeld, door een staking van de recht studenten gisteren, reden er geen bussen meer van het centrum naar Palermo... waardoor iedereen een taxi moest nemen en het verkeer volledig vast zat. Een rit van normaal 20 min duurde dan 1u en de kosten ervan lagen 3x hoger dan de normale prijs... wat voor die argentijnen opnieuw een reden is om te staken..

Daarom dat het stakingsrecht te in een kader moeten worden geplaatst. Begrijp me niet verkeert: ik ben heel tevreden dat mijn grootouders ooit nog op die barricades hebben gestaan, maar hier wordt dit stakingsrecht bijna gezien als een plicht, terwijl er toch soms andere manieren zijn om het op te lossen. Soit, het is maar een gedacht die gisterenavond bij mij is opgekomen toen mijn taxi terug efkes 5m verder kon... heel veel sympathie voor mensen die opkomen voor hun rechten, maar je mag niet de rechten van andere daarvoor opofferen. Voer voor discussie dus....

Weekje Buenos Aires

Biebie is hier momenteel een beetje aan het bekomen van de afgelopen weken en het is nog eens super fijn om met een boekje te gaan slapen, na een filmpje te hebben bekeken en eerst te zijn gaan sporten voor een uur. Wat routine is soms toch fijn en enkel nog een goede Belgische spaghetti en het is compleet :-)
Hier heeft momenteel de zomer zijn laatste stuiptrekkingen en ik vrees dat we stilletjes aan de winter zullen ingaan. Gelukkig is de zon nog van de partij zodat de terrasjes nog steeds mogelijk zijn alleen is het 's avonds wat vroeger donker.
Wat dat sporten betreft, ik heb mij laten vangen aan een uitdaging van een van mijn vrienden hier om in september mee te doen aan de halve marathon van Buenos Aires waardoor ik mij genoodzaakt ziet om toch een beetje planning in mijn dagelijks leven te brengen. Sedert een maand nu ben ik lid van een fitness clubje aan de overkant van de straat en ik spendeer daar nu ongeveer een uurtje per dag in... Naast de gewoonlijke spieroefeningen probeer ik ook nog eens 30min op die loopband te springen en dan zoals maar 'run forest run!'.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een aantal dingen toch heb opgemerkt:

(1) het is inderdaad zo dat vanaf 30 jaar de conditie meer tijd nodig heeft om terug te komen. De recuperatie is ook wat minder, zodat ik meestal s avonds vrij vlug in slaap val. Ook loop ik hier soms dagen rond met pijn in een van mijn spieren, en de doktors onder jullie weten dat we heel wat verschillende spieren hebben. Zo is dus ook de binnenzijspier van de benen, aan de liesstreek, die spier is volgens mij heel dun en klein, maar kan dus ongelooflijk pijn doen. Vooral wanneer je je s morgens nog eens draait om 9u wanneer die wekker juist is afgegaan :-)

(2) Je hebt een motivatie nodig... inderdaad, mijn beschonken belofte spookt constant in mijn hoofd en is DE driver om er hier mee door te gaan. Als ik op die loopband ben, dan voel ik mij als Rocky (de nieuwe rocky is hier trouwens verschenen) die de berg overwint en dan klaar is voor de lucha, het gevecht, en dan nog wint ook... we zullen zien wat het geeft in september...

(3) discipline is heel belangrijk, misschien zelfs het belangrijkste punt van allemaal en voor onderstaande niet altijd eenvoudig. Het is zo gemakkelijk om het sporten te laten vallen en te kiezen voor een aangenaam terrasje, of een EK voetbal match, of iets anders. Trouwens van dat EK gesproken, wie van jullie kan live de matchen volgen achter zijn PC en dan nog zeggen dat hij goed aan het werken is??? Jaja, n'een sabbatical heeft zo zijn voordelen :-)

(4) geniet van het fijn gevoel achteraf... ik denk dat iedereen die sport wel weet wat ik bedoel... het douche moment en het moment waar je de fles bij de hand neemt en daar mega aan het drinken bent. Het douche moment is gewoon weg zalig en is eigenlijk een heel grote motivatie voor al het leed dat je gedurende dat uur hebt gehad. Neemt dat douche moment weg en de drang om uw lichaam af te pergen is al stukken minder... een persoonlijke noot wel, maar waarschijnlijk erkennen velen onder jullie dat gevoel.

In ieder geval, ik koester momenteel de routine van Buenos Aires, de schitterende fantasie boek die ik momenteel aan het lezen ben en het warm electrisch vuurtje dat hier aan mijn voetjes aan het branden is (chauffage is nog altijd stuk)... ik veronderstel dat jullie nu het zonnetje hebben om jullie aan te warmen, dus geniet ervan, doe ze de groeten en vraagt wanneer ze nog eens van plan is om terug naar Argentinie te komen :-)

Training in Uruguay...

Sinds vandaag is ondergetekende een kleine expert geworden in de technische kant van cremekes, seriums en andere maskara dat het vrouwelijk geslacht op hun (lief) gezicht en (mooi) lichaam smeert. Vandaag een ganse dag training gegeven aan verschillende groepen van onze klant... oh ja, we zijn momenteel in Uruguay en daar hebben we nu dus onze lancering gedaan.

Super vermoeiend, en bij sommige vragen hoorde ik het donderen in Keulen maar ik denk dat al de mannelijke lezers wel ongeveer beseffen dat dit alles behalve een gemakkelijke opgave was! Het is ongelooflijk hoeveel zever je kan vertellen bij een simpele creme of serum en hoe vrouwen daarover verder spitten om toch maar te begrijpen wat da wit spul nu juist teweeg brengt.
Daarbij moet je met uw zever ook oppassen want geloof het of niet, maar er hangt een zeker logica aan vast. Een vrouwelijke logica wel, maar zelfs dat is op een dag wel te begrijpen, alhoewel :-)

Naast de hydratie, de minneralisatie en de pulpings, heb je nog ook de lifting, de cleaning en de verzorging. Daarbij een scheutje toxibo-like, enkele parabenen en de nodige testjes (heel belangrijk!!) kom je tot een verhaal dat wel enkele trainingen kan doorstaan.
Voor de rest nog een simpele waarschuwing voor jullie: na eerst te zijn gebrainwasht door de detergenten fabrikanten, zal ik vanaf nu ook jullie badkamertjes binnen stormen op zoek naar de cremekes. Daarna zullen we waarschijnlijk een ongelooflijk interessante discussie hebben omtrent het aanbrengen en de vergelijking doortrekken naar andere producten om dan te eindigen met een kleine test.... jaja, mijn leven is hier echt een beetje complexer geworden en t zal er niet op vergemakelijken wanneer ik terug zal zijn in ons Frietenland.
Oh ja, nog een publiekaantrekkker is een anti-cellulitis!! Ongelooflijk wat dat cremeke losmaakt bij onze vrouwelijke tegenhangers! Er bestaat nog ook iets tegen de mannelijke lovekussentjes (toch een zalige benaming he) maar ik zie mij daar toch nooit over discussieren. Alleen misschien met Thijs, want die heeft die Clarins producten in huis en sinds ik hier zit voor Seaderm moet ik dat voortaan streng veroordelen...

Soit, als bovenstaande tekst een beetje warrig klinkt dan komt dat heel waarschijnlijk daar de vele mineralen die ik mezelf vandaag heb ingesmeerd. Verder is mijn lifting al serieus toegenomen waardoor het lijkt of ik 10kg ben vermagerd... het goede aan die zaak is dat ik daardoor mij vanavond terug eens kan verlekkeren aan een goed stuk vlees, wat wijn en een goede dessert om die 10kg terug te winnen... geeft toch toe: dat is toch echt een goede reden om onmiddellijk naar de apotheek te rennen en een Seaderm cremeke aan te schaffen!!!

Bezoekje Andre Masy... deel 1

Wie is Andre Masy? Wel, dat is dus sedert 1 december 2007 mijn nieuwe baas. Als oprichter en grote chef van Seaderm, is Andre Masy momenteel twee weken op bezoek in Latijns Amerika om de verschillende lanceringen te doen. Ons programma is vrij indrukwekkend: eerst een bespreking en beurs in Brazilie, Sao Paulo, daarna naar Argentinie voor een mogelijke distributeur en dan naar Paraguay en Uruguay voor de effectieve lancering van Seaderm in die markten. Naast het voorstellen aan de klanten hoort daar ook nog eens een training bij van de 'chef de rayons', de promotoras y la oficina... spannend allemaal :-)



Nu is momenteel het eerste deel achter de rug... Brazilie. Drie dagen opgescheept geweest met de Braziliaanse Marc Vandenbosch (jaja, die bestaat hier ook) en natuurlijk met enkele verschillen: zijn vrouw is geen Miss Belgie geweest in '68, zijn kuiten waren veel minder die dan van onze Marc en zijn Antwerpse tongval was vervangen door een lichte zingende Braziliaanse dreuntje... zijn naam: Marcus Ciscotto! Ik heb nu al lichtjes de indruk dat dit de nagel van mijn doodskist zal worden (verkopen, verkopen, verkopen) maar momenteel is Marcus een schatje die dan ook telkens afscheid neemt met een ferme knuffel. Jaja, want in Brazilie daar wordt wat afgeknuffeld. Ook de kussen volgen, maar die knuffel is toch vrij spectulair. Een gewoonte die ik zeker zal proberen mee te brengen naar Belgie en dan krijgen jullie allemaal n'een dikke knuffel wanneer ik terug ben... de ene natuurlijk ietsje langer dan de andere :-)
Nu, terug naar Marcus. Marcus wordt onze Sales Manager voor Brazilie bij ons filiaal Seaderm Brazilie. Hij heeft een team van 26 Accounts verspreid(t) over Brazilie en die doen enkel verkopen, verkopen, verkopen. Volgend jaar wil hij een team uitbouwen van 120 mensen en dan begint het natuurlijk interessant te worden. Verder is hij een serieuze all rounder: hij ontwikkelt POS materiaal, maakt communicatie naar dermatologen, echt een ventje die zijn gewicht waard is in goud... wat ook verklaart waarom hij een knap vrouwtje heeft van 26 jaar terwijl hij er 51 is. Er is dus nog hoop voor sommige onder jullie (mezelf included :-)...
Brazilianen zijn ook fervente aanhangers van vrouwen... elke business meeting eindigt met een gesprek over de vrouwen. Laat nu wel duidelijk wezen: biebie heeft onze vrouwelijke landgenoten serieus zitten aanprijzen (enkel positieve dingen!!) waardoor Marcus heel binnenkort een vakantie plant naar Belgie... vrouwen onder jullie (jonger dan 26 jaar), jullie weze gewaarschuwd!!
Jaja, we hebben ook natuurlijk gepraat over den business, maar daar ga ik jullie niet teveel mee lastig vallen... Marcus komt naar Belgie!!! Dat is wat jullie moeten onthouden....Bejinho

Avondje stappen in Guadalajara... deel 2 :-)

Jaja, het heeft (gelukkig) weer eens mogen zijn: onbezorgd op stap gaan, met een rijk gevulde portomonnee, goed gezelschap en geen verwachtingen... die ideale ingredienten voor een fijne avondje niet? Mijn zaterdag begonnen met wat sightseeing in de buurt van Guadalajara. El lago de Chichuaia, enkele piramiden en zelfs het stadje 'Tequila' bezocht... vrij gekend voor een gelijknamige drank maar eigenlijk niet aan te bevelen :-)

Daarna efkes bekomen aan het zwembad van Edgar, waar ik nog eens een mexicaanse specialiteit heb mogen proeven: Tostas! En nu een culineair onderonsje voor al diegene die dikwijls thuis mexicaans proberen of gewoon het restaurant opzoeken. Tostas zijn sanwichen gevuld met vlees die dan in een soort van spicey tomatensoep wordt gelegd en dan zo wordt opgegeten... muy rico!! Na zo 2 van de buffels heb je meer dan genoeg maar zo zijn heerlijk! Een ander heerlijk Mexicaan gerecht is het overgekende Taco's... een beetje te verglijken met onze durums maar dan wel 10x gezonder.. ook ideaal om na een avondje stappen aangezien het brood al het alcohol (indien dit aanwezig is) absorbeert. Uiterst handig dus.

Helaas van dat alles geen foto's aangezien biebie zijn camera op zijn hotel was vergeten. Spijtig. Waar ik wel foto's van heb is van ons zaterdagavondje in Guadalajara... vraag mij niet de naam van de club, die is door mij reeds allang verteert, maar laat me stellen dat Mexicanen kunnen feesten als Argentijnen en daarbij nog eens kunnen drinken als Belgen... zegt genoeg, niet? Natuurlijk was er de alombekende Tequila weer eens aanwezig, en het GROTE probleem van Tequila is dat hij/zij altijd heel veel vriendjes heeft.

En als mooie aflsuiter van deze toch wel goede week, stel ik voor om eens te surfen naar volgende link... hilarisch en een heel goede hint om de dag ermee te beginnen!!

http://fr.youtube.com/watch?v=-3F6wnAYfBY

Avondje stappen in Guadalajara...

Hola todo, biebie zit er hier maar rustig bij... een beetje aan het bekomen van het avondje stappen gisteren en nu zoals een echte man de gevolgen aan het dragen. Ik was vergeten dat ik deze morgen nog een meeting had met Seaderm Brussel waardoor ik jammer genoeg een vrij korte nacht achter de rug heb. Maar wat een nacht .... De gonzalessen hier hebben dus 5 broers, en ik verdenk hen er stilletjes ervan dat elke broer een stukje van mijn agenda probeert op te vullen. Na Edgar en Benjamin de laatste twee dagen, heeft Allan mijn gisteren meegenomen naar het nachtleven in Guadalajara... n'een aanrader voor iedereen die hier eens zou moeten passeren. Hier efkes een korte kennismaking met Allan, de jongste van de familie, en krijgt hier de bijnaam Enrique want blijkbaar lijkt die daar op...

Wat begon als een rustig avondje, lekker gaan eten, tequilake gedronken als aperitief, een beetje spreken over Belgie, is geeindigd zoals vele avonden in Belgie zijn geeindigd... zwaar beschonken, veel gezever en ik weet bij god niet waar wij allemaal zijn geweest, hoe iedereen noemt die ze mij hebben voorgesteld, gelukkig was Enrique de rots in de branding, want hun niveau van het articuleren ging de omgekeerde richting uit als die van hun alcohol gehalte. Vanmiddag gaan we met de gonsalessen een Tequila ranch gaan bezoeken... da belooft. Het positieve aan gisteren is dat er vandaag hopelijk weining van die tequila terug op tafel komt, het probleem is echter dat er enkel 1 broer mee was en dat er nog steeds 4 overblijven. Nu, k heb nog een aantal uurtjes om te zorgen hoe ik dat ga oplossen :-)

De mexican way of life...

Hola todo, vandaag weer een dagje met onze mexicaanse vrienden opgetrokken en de zaak is zo goed als rond. Vanaf morgen zal Seaderm ook een filiaalke hebben in Mexico, meer bepaald in Guadalajara, en zullen onze Mexicaanse vrienden eindelijk ook kunnen genieten van Seaderm cremekes... Monterrey, Mexico City en Guadalajara gaan vooral onze focus worden, dus voor de Cancun gangers... die moeten nog efkes geduld hebben (nog een jaarke of 5) want de weg naar die badsteden is nog zeer lang. Maar ja, Rome is niet gebouwd in ene dag he.
Mijn dag begonnen met een ontbijt van jewelste! K zit hier in een vrij chique hotel (voor de geinteresseerden onder jullie http://www.caminoreal.com/guadalajara) en er was hier een ontbijttafel van hier tot in China, maar dat land zal ik niet teveel noemen want daar willen wij nu efkes niet naartoe.

Edgar Gonzales was komen ontbijten met zijn vrouw en ik voelde een lichte sociale druk om al die verschillende Mexicaanse plateau's te proberen. Weeral speelde die Westvlaamse koppigheid een significante rol, aangevuld met mijn natuurlijke vriendelijkheid en als resultaat rolde ik van die ontbijttafel. Gelukkig zijn, zoals reeds vermeld, die auto's hier voldoende groot om dergelijke gevallen zonder probleem op te vangen.

Enkele weetjes over Guadalajara: het klimaat is hier super... het ganse jaar door schommelt de temperatuur hier rond de 25 graden. Er is enkel 1 maand (juli) waarin de temperatuur stijgt tot 30 graden en voor de rest hebben ze hier een regenbui per dag maar die duurt dan ongeveer een 15 tal minuten. Super dus! Blij dat het Seaderm filiaal hier zal gelegen zijn en niet in het vochtige en hete Mexico City of Monterrey. Oh ja, ze hebben ook een vrij goede voetbalploeg (Atlas voor de kenners) en die zitten nu in de halve finale van de Copa Libertador, een goedkopere versie van onze Chamions League. Zij spelen binnenkort de terugmatch tegen River Plate (Argentinie) dus dat krijg ik hier ook constant naar mijn hoofd geslingerd terwijl ik eigenlijk een hincha ben van Boca... soit, het klopt dus langs geen kanten maar samenvattend kan ik zeggen dat dit een toffe stad is (foto's volgen normaal gezien morgen of donderdag), met heel vriendelijke mensen en grote auto's...

In de middag dan gaan eten met patriarch van de familie, een man van 65 jaar die nog vorig jaar de marathon van Chicago is gaan lopen, en dan in de namiddag (tegen dan was het al 17 uur :-) efkes mijn mails gelezen en een aantal zaken moeten doen voor Seaderm.

Deze avond ben ik dan terug gaan eten met onze Mexicaanse vrienden en van de gelegenheid gebruik gemaakt om een lucha te bekijken. Dit is een box wedstrijd waar alles opgezet spel is maar dat hier dus massa's volk trekt. Daar door de ganse zaal onthaald geweest op 'Gringo en bajo' , wat dus zoveel betekent als 'den buitenlander daar beneden'... moeilijk om hier uit te leggen maar ik kan jullie wel vertellen dat ik mij zeker niet op mijn gemak voelde. Het pintje in mijn handen (n'een Corona jaja) was vlug leeg en gelukkig kwam er ene of andere chica het podium zodat die mannen iets anders hadden om naar te roepen. Mijn woordenschat Spaans weer een beetje aangedikt met cabron en andere mooie woorden, je weet nooit dat het eens van pas komt bij een of andere gelegenheid he... die natuurlijke vriendelijkheid van mij is ook niet oneindig he :-)

Soit, veel gegeten, goed gewerkt en uitgescholden geweest door ene volle zaal Mexicanen... een perfecte dag dus!! Buenos noches!!

Guadalajara... Carambeeee

Guadalajara, alleen daarop moet je al een halve dag oefenen om dit vlotjes in de mond te leggen... Guadalajara is de tweede grootste stad van Mexico, met een 2 miljoen inwoners. Een oase van rust in vergelijking met het drukke Mexico City en dit is dan ook mijn volgende episode in het Seaderm Zuid Amerika verhaal.

Na een nachtvlucht van 8 uur, een tussenlanden van 6 uur in Dallas en dan nog eens een vlucht van 3 uur, gebakt en gebroken aangekomen in Guadalajara. Doel: een partnership uitwerken met een Mexicaans bedrijf, voor Seaderm natuurlijk.
Die Gonzalessen stonden mij al op te wachten in de luchthaven en wilden dan ook onmiddellijk beginnen met de meeting. West vlaamse koppigheid hield mij ervan om eerst naar mijn douche te vragen en biebie zat voor hij het wist in een restaurant met n'een tequila voor zijn neus. Het goede nieuws is dat ik nu pas ontdekt hebt hoe je dat spulletje drinkt en hier een goede raad voor al diegene die zich nu en dan eens laten gaan: tequila wordt niet in 1 teug uitgedronken. De tequila boemboem is hier ene mythe waar eens goed mee wordt gelachen. Neje, tequila wordt gedronken zoals ene goede whiskey... op t gemak en bijgestaan door 2 drankjes: een tomatendranken en een limondrankje. Je neemt eerst een slok van het tomaten/limondrankje, niet inslikken en daarna een klein slokje van de tequila... je laat alles samenkomen in de mond, en dan slikken... Voila, heel simpel en heel lekker eigenlijk, zelfs na 16 uur onderweg te zijn geweest. Bij het buitengaan dan ook onmiddellijk kennis gemaakt met een tropische regenbui (niet te schatten) en nog geen 5 min later op een zonnig terras aan het bekomen van de vele gebeurtenissen. Waarschijnlijk de reden waarom dit hier nogal warrig klinkt, k lig hier nu uitgeteld in mijn hotelkamer voor de tv.

Nog iets anders... Amerika is alles wat ervan gezegd wordt. Dallas was een grote ramp en het is moeilijk om het hier allemaal te kunnen uitleggen maar voor mij was Dallas een groot playmobiel land. De auto's zijn daar wel groter dan mijn loft, maar dat zijn ook de mensen daar (k voelde mij precies n'een dwerg) en eigenlijk alles is daar een beetje fake. De restaurants trekken op die van dorp aan de Kinepolis in Brussel. Neen, niks voor mij, geef mij maar dan die twee Gonzalessen die mij stonden op te wachten, de ene was mijn grote en die andere was zelfs ietsje kleiner... ik kijk al ujit naar de komende dagen!!

Eerste midlife crisis....polo

Voor diegene die mij goed kennen, die weten dat ik dikwijls durf te verwijzen naar Time management als het komt op gebied van relaties, kinderen, etc... Mijn theorie hieromtrent is dat sommigen onder ons hun liefde tegenkomen op jonge leeftijd, terwijl anderen daar een beetje meer tijd nodig voor hebben. Ik behoor duidelijk tot de laatste groep. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het feit dat ik voor de meeste andere zaken, tot de eerste lichting behoor. Zo ook wat betreft die fameuze midlife crisis. Dit allemaal om jullie te vertellen dat ik sinds dit weekend ben begonnen met polo lessen!!

Naar aanleiding van mijn verjaardag (jajaja, biebie is 30 geworden op een paard in Argentinie) hadden mijn belgische en engelse vrienden hier mij mijn eerste les cadeau gedaan. Daarin zat ook nog eens een serieuze parilla, maar daar gaan we nu niet weer over beginnen :-)

Ik kan hier zeker nog niet neerpennen wat je allemaal moet doen om polo te spelen, laat ik het enkel bij de basics houden... je moet kunnen paardrijden. En met de beste wil ter wereld, als je nu nog nooit heb paardgereden, dan heb je wel efkes tijd nodig om dat te leren. Draft, gallop... het doet allemaal enorm veel zeer aan de kont en na een namiddag op Jackel te hebben gezeten voelt uw kont alsof het een ganse week heeft meegedaan aan de Tour de France voor de amateurs... Nu versta ik ook beter waarom die vetkussentjes er zijn, om de schokken van het paard op te vangen natuurlijk! God heeft echt aan alles gedacht en daar was ik hem op die zondagnamiddag heel dankbaar voor. Niet dat Jackel mijn goede vriend is geworden, maar ik had weinig discipline problemen en tegenstelling tot sommige andere in de groep.




Na de les hebben ze me dan maar meteen in een polo wedstrijd gesmeten waar ik alle regels heb gebroken die er te breken vallen: 1. Namelijk, in polo is er een regel: no podes crucar!! Maw. je mag niet verticaal gaan want dan wordt het pas echt gevaarlijk. Jackel had het echter niet zo begrepen en ik heb dan ook serieus veel op mijn doos gekregen tijdens de wedstrijd. Ik hoef waarschijnlijk niet te zeggen dat biebie gaan enkele bal heeft geraakt en dat ik tijdens de rust zelfs mijn paard niet moest wisselen... het had blijkbaar niet veel gelopen terwijl ik toch voelde alsof ik een marathon ermee had gedaan.

Nu, ik zal jullie zeker op de hoogte houden van de vorderingen en dan nog eens een dikke merci aan de Belgische/Engelse vrienden die mij hier een onvergetelijk cadeau hebben gedaan... op mijn 30st ergens in el campo van Argentinie, op een paard, met wijn van Mendoza en een goede parilla... een goede start van hopelijk enkele goede jaren. Aan mijn Belgische vrienden, we maken het allemaal wel goed in juli of augustus, wanneer ik nog eens overkom... misschien ook met een paard maar dan ene die op de barbecue zal liggen!!

Salta ... en de Che Guevarra ruta

Hoe leg ik in godsnaam een weekje Salta en de Che Guevarra ruta uit?? Wat volgt is waarschijnlijk een heel lange tekst met een aaneenschakeling van verhalen en opgevuld met enkele schitterende foto's, want foto's zeggen toch meer dan woorden he ... want dat was het daar: spectacular!!! Zeker 1 van de mooiste reizen die ik hier al heb gedaan... maar dat heb ik al verschillende keren gezegd. Wel daar een week rondgecrost in dezelfde kleren, weinig douches genomen wegens te koud water/weer en bijna elke dag rond 21 uur in mijn nestje gezeten....

Bref, reis begonnen voor een weekje met Stijn, ook een collega van Porcter&Gamble die hier is voor drie weken. Na eerste een paar dagen Buenos Aires, besloten we om daarna gewoon het vliegtuig te nemen richting Salta (2 uurtjes vliegen van Bs Aires) en om van daaruit met de wagen de ruta 40 te doen, ook wel gekend als de Che Guevarra ruta. De ruta staat bekent als de oudste route van Argentinie en ze loopt van het zuiden (Ushaia) tot in Bolivia, in totaal een 6000 km lang... waarvan wij een kleine 500 hebben gedaan in het Noorden, tegen de grens met Bolivia. Trouwens, Che is eigenlijk nooit op dit stuk geweest, hij vertrok meer naar het zuiden vanaf Mendoza om daarna Chile binnen te crossen... had hij naar het noorden geweest was alles misschien anders verlopen...

Na een eerste nachtje in Salta, zijn we met een kleine gull (goedkopere versie van Golf) doorgereden naar San Antonio de los Cobres... een klein stadje van 5000 inwoners dat op een hoogte licht van 4000m. Buiten de lichtelijke misselijkheden, viel dat al bij al goed mee. Het weer was er super, ijs ijs ijs koud (tegen de nul graden) en zelfs een wandeling was al een heel grote inspanning. Daar dan de lokale 'Vlaanderen vakantieland' tegen gekomen die ons de weg wees naar de enigste toeristische attractie die dit dorpje rijk is.... een brug :-) Maar eigenlijk waren we daarvoor niet gekomen, maar wel voor de immense oppervlakte, de schitterende stilte en de prachtige zichten. Echt een prachtig landschap, waar het zicht enkel wordt gedeeld met enkele lokale lama's en ezeltjes die daar blijkbaar een prachtig leven hebben want er liepen verschillende kleine ezeltjes rond ook. Intussen had ik al mijn ganse valies aangetrokken en dan maar wijselijk besloten om die de komende twee dagen ook niet meer af te doen... het voelde zelfs een beetje dranouter aan alleen dan zonder de muziek en het bier.

De tweede dag zijn we via de ruta 40 door getrokken naar Iruya, tegen de Boliviaanse grens. Iruya is een miniscuul dorpje dat op 60 km van de eerste geasfalteerde weg ligt (dus nog verder naar de bewoonde wereld) en waar je zeker 3 uur over doet vooraleer je enig sein krijgt van het dorp. Op de route wel gepasseerd in Humachuaca, waar we de gelegenheid hadden om el classico Boca - River te volgens met enkele plaatselijke hincha's... gelukkig voor mij (k liep daar te blinken met een Boca t shirt) is el partido terecht gewonnen door de Boca's.. weer een reden om te vieren :-)

Andere bezienswaardigheid in Humachuaca zijn de vele kleuren die de bergen rijk zijn... de Lonely Planet sprak van 7 maar dat werd daar pertinent tegen gesprokenen en lichtjes afgerond naar 15... tja, t was mooi en de ganse rit waard dus dat is het enigste dat telt.

Een andere schitterend oord om te verblijven zijn de immense zoutvlatkes van Salias Grandes... na een picknick tegen 0 graden was de warme auto echter het enigste verblijf waar ik toen wou zijn... na de hete zomers hier was het raar om nog eens de tenen en handen te laten bevriezen!

De derde dag zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Santiago de Jujuy, de eerste echte stad op onze reis waar er ongeveer een 200,000 mensen wonen. Heel toffe en gezellige stad, en t was fijn om nog eens naar vrienden te emailen. Verder ons ook tegoed gedaan aan de lokale bifes de chorizo...

Daarna zijn we enkele dagen naar Cafayate en Cachi getrokken waar het landschap weer totaal anders was. Daar ook nog een derde P&Gers tegengekomen (een francaise die in Londen werkt en daar op sabbatical was voor 3 maanden) dus je kan je al inbeelden wat voor een gezellige bedoening dat daar is geweest :-) Naast de reco's, de CBR's en andere meetingskes nog de tijd gehad om het toch weer prachtig landschap te bewonderen en de lokale wijn (Nanni voor de kenners) uit te proberen... Echt grappig om na een bijna Boliviaanse ervaring op enkele uren rijden terecht te komen in de Provence van Argentinie!

Het klinkt allemaal een beetje pathisch, maar het was echt een schitterende reis en zeker een aanrader voor diegene onder jullie die nog geen vakantie plannen hebben... ik ga er zeker mijn ouders naartoe sturen want het fijne aan die weg is dat er bijna geen tegenliggers zijn (behalve de ezels, lama's, honden, etc) ... ma hoeft dus geen schrik te hebben om accidenten tegen te komen :-)

Na Sao Paulo, eindelijk terug zu House...

Hola amigos, hopelijk alles goed daar bij jullie? Zoals de titel laat vermoeden is biebie eindelijk terug in Buenos Aires... na een korte pitstop van 2 dagen in Sao Paulo. De meeting daar is goed verlopen en het lijkt erop dat we vrij vlug een partnership zullen kunnen gaan afsluiten met een Braziliaans bedrijf voor de verdeling van onze producten in brazilie. Naast het feit dat al het werk dat ik nu al heb gedaan zal mogen opnieuw doen door te vertalen naar het Portugees, is het ook een immens zakencijfer dat er plotseling boven water komt... maar soit, we gaan er onze slaap niet voor laten he...

Sao Paulo, dus. Hotelletje geboekt aan de Funchal (Estaplanza hotel) en dat was eigenlijk een serieuse meevaller. Het heeft mijn opvatting van Sao Paulo stukken veranderd en ik moet eerlijk bekennen dat het er ook wel leuk vertoeven is. Alleen is het daar pokke duur... dezelfde prijzen als in Belgie, waartoe ons Prins Albert beurseke helaas niet rijkt. Chapeau voor de paf mannen daar (Kristoffie en Joris), maar zonder te overdrijven zijn de meeste zaken daar tot 2x of 3x duurder dan in alle andere landen van Latijns Amerika. Wat opzich weer goed nieuws is voor de cremekes ...

Sao Paulo is ook gekend voor de stad met het hoogst aantal Japanners buiten Tokoyo. En aan het aantal sushi's te zien, denk ik wel dat dit klopt. Woensdagavond dus sushi gaan eten (voor de vijfde keer tijdens mijn avontuur) en dan op donderdag naar de Thai geweest. Reuze interessant om in Latijns Amerika te zitten en dan enkel Aziatische gerechten te eten :-) maar, vandaag terug in vleesland Argentinie dus de chorizo zal alles wel weer goedmaken...

En dan rest nog enkel om een woordje uitleg te geven bij het Portugees... het portenol. Naast het feit dat dit voor mij nog altijd Chinees is, begin ik toch een aantal klanken op te vangen en is het enorm verraderlijk om uw Spaans niet aan te passen aan hun intonaties. Nu, dit gezegd zijnde kan de lezer zich al een ideaal vormen van het monster dat ik de laatste maanden heb gecreerd: Argentijns spaans, gemengeld met een Westvlaams accent en franse intonaties en daarbij gepoederd door Portugese klemtonen... spiessens in Brazilie :-) Bref, business is net zoals de liefede een universele taal, dus opnieuw... hier gaan we niet van wakker liggen he!

Gelukkig spreken onze Barco boys al vrij goed Portugees zodat zij onze gids waren en deze al bij al fijne stad.

Laatste dag in Colombia

Jaja, wat gaat die tijd toch snel... een boutade van jewelste maar het ligt altijd goed in de mond he. Vandaag de laatste dag waarbij ik nog eens heb kunnen genieten van Colombia, want het is echt een schitterend land en zeker een aanrader voor diegene onder jullie die nog hun vakantie moeten plannen.

Het is zeker een van de grootste meevallers hier en ik zal het zelfs een beetje missen. Morgen ga ik het vliegtuig op richting Sao Paulo, dus dat gaat daar heel wat minder zijn. Ik heb er afgesproken met enkele Belgen die daar zitten voor het Prins Albert Fonds, eerst aperitieven in mijn hotel en dan erna een lekker uitgebreid buffet van parilla, t is weer eens lang geleden. Want hier in Colombia is het vlees wel van minder kwaliteit... heel veel vet. Maar daarentegen hebben ze uitstekende rijst (lijkt een beetje op de Thaise) en het was ook eens fijn om een weekje arroz te eten met een lekkere pollo.

Colombianen zijn uiterst vriendelijk en ze spreken u dan ook constant aan met senor of senora. Een beetje vreemd, maar het rare is dat het eigenlijk wel went na een tijdje en je het soms zelfs verwacht. Verder rijden ze als zotten (zoals in de rest van Latijns Amerika), vragen ze je constant je paspoort en zijn ze super nieuwsgierig naar wat je in hun land komt doen. Ik heb mij vrijdag samen met Diego eens laten gaan met de lokale drank, Aquardiente (een beetje zoals Tequila) en k ben de dag erna wakker geworden in mijn hotel met een Colombiaanse sobrero naast mij en een zware kater. Tja, Colombia is niet echt ideaal voor mensen die geen neen kunnen zeggen en die de leuze hanteren 'je leeft maar ene keer he'... wel een super avond gehad in een of lokale bar buiten Bogota (foto's volgen nog) en dan maar dit herhaalt de zaterdag avond :-) Ha nog iets geks aan de Colombianen, die aquardiente gaat erin vanaf het moment ze elkaar zien (dus zowel buiten als binnen de bars), een beetje te vergelijken met het mate drinken in uruguay of Paraguay... een sociaal gebeuren dus, maar voor ondergetekende was het net iets teveel van het goede... Ik was zoals Eddy Merckx op de Colombier in 1973 (of was het later?) ... de man van de hamer heeft mij serieus terug geslagen.


Bref, fijn weekend dus en nu stilletjes aan aan het voorbereiden voor Brazilie... een ander land en een ander ervaring!

Pablo gespot... maar dan zonder snor

Bogota valt met het uur beter mee. De mensen zijn hier super vriendelijk en super geinteresseerd wat je hier doet. Ik heb hier al heel toffe conversaties gehad en alhoewel hun Spaans voor mij net ietsje moeilijker is dan in Argentinie begin ik het toch een beetje onder de knie te krijgen. Vandaag weer een ganse dag afspraken gehad, maar op de laatste was ik vergezeld van Diego, vertegenwoordiger voor het Waals gewest in Colombia, en dan hebben we erna ons een klein beetje bezat met enkele mojito's.

Het moet gezegd zijn: de mojito's zijn beter in Argentinie, maar ze kunnen er wel door. Je betaalt hier ongeveer 1 euro voor een mojito dus dat belooft voor het weekend :-) Vanavond ga ik met Diego en zijn vrienden een stapje zetten in Bogota en volgens mij gaat dat dik in orde zijn want ik moest zeker een hemd en een jacket aan doen. Aangezien ik reis met een beperkte bagage, zal ik dus gaan in de kleren die ik al 2 dagen aan heb...

Wat valt er nog meer te vertellen over Bogota? Er wonen hier ongeveer een 7 miljoen mensen en het is eigenlijk een heel lange vallei waarin de stad is gespreid. In de lengte bedraagt de totale afstand ongeveer 50km, terwijl het in de breedte in kleine 20km is. Wel enorme afstanden, zeker als je denkt dat alles 1 grote stad is. De laatste 12 jaar is de stad er serieus op voorruit gegaan qua veiligheid en dat is dus alles te danken aan de rechtse president Uribe. Hij vertoont zoals alle Zuid-Amerikaanse presidenten wel een dictatoriaal trekje want nu wil hij de grondwet veranderen om langer op zijn post te blijven. Dat breng je hier best niet naar boven want dan krijg je een opsomming van al de goede zaken die hij heeft gedaan en dan denk je plotseling weer aan Pablo Escobar... dus spreken is zilver, zwijgen is goud.

De toeristische zaken hier zijn Plaza de Bolivar (in het centrum, wel een beetje gevaarlijk) en el cerro de Montserrate, een kerk die op de top van Bogota is gebouwd door de vroegere kolonisten. Voor de rest heb je er heel veel restaurants en bars dus je kunt er zeker een weekendje spenderen.


Verder wil ik toch een speciaal uniek trekje vermelden van de Colombianen: ze zijn allemaal op tijd. Tijdens mijn 8 afspraken hier was er geen enkele bij die te laat is komen opdagen ... doet nog eens fijn om ergens aan te komen en geen half uur te moeten lezen in vrouwenblaadjes of ander prul...

2nd day in Bogota ..nog geen pablo gezien

Yep, k leef nog en eigenlijk valt Bogota super goed mee. Zolang je in het Noorden blijft van Bogota (daar is dus ook mijn hotel) is het eigenlijk zelf veiliger dan Sao Paulo. Er zijn zelfs heel toffe wijken zoals el 93 y El Zona Rosa... muy lindos.

De vlucht van Buenos Aires was wel een beetje afzien aangezien ik geen directe vlucht had en een omweg moest maken langs Lima. In totaal ongeveer 10u onderweg geweest, 2 uur langer en ik zat terug in belgie te blinken :-)

Mijn programma is tamelijk zwaar... 8 meetings in 2 dagen dus dat kan wel tellen. Gelukkig zijn de meeste afspraken in mijn hotel, dus kan ik zoals een koning op zijn troon de klanten vriendelijk ontvangen en de plaatselijke koffie suggereren aangezien die heeeerlijk is!! Colombiaanse koffie is inderdaad een van de beste die ik ooit heb gedronken... je blijft er maar van drinken. Dat verklaart natuurlijk ook een groot deel waarom de nachten hier tamelijk tegen vallen. Ik val maar niet in slaap (stress?, neje) en ik kom geregeld wakker tijdens mijn slaap. Nog nooit gehad.
Soit, gisteren gaan eten met de mensen van de ambassade en dat viel reuze goed mee. Vraag me niet waar we zijn geweest, er waren veel bochten en kruispunten aan te pas gekomen, maar terecht gekomen bij een hele goede sushi... de vierde keer dat ik dit eet tijdens dit avontuur. Ik moet zelfs eerlijk bekennen dat ik Bogota zelf leuk begint te vinden.
Gisteren was een van mijn afspraken in el Club Nogal, en dat is ene van de chique tenten waar ik ooit ben geweest. El Club Nogal telt enkel 2000 leden en die betalen per jaar 500,000 euro (naargelang hun status) en dan nog eens een maandelijkse bijdrage...500,000 euro, daar krijgt men heeeel veel cremekes voor. Het is ook de plaats waar 5 jaar geleden FARC een bom heeft gelegd en er massa's doden waren, dus nu wordt het daar super beveiligd (ogen en vingers worden gescant)... leg het maar uit in het Spaans dat de vloeibare stoffen in uw zak stalen zijn van uw producten!!

Bueno, dus ook weer 2 dagen spaans achter de rug... begin zelfs al taalspelletjes te spelen (bijvoorbeeld auto: in argentinie zeggen ze auto, bogota spreken ze over een cato, chile spreken ze over een caro en een mexico spreken ze over een koche... geraak er maar wijs uit he!) met de heren van de taxi's en vanavond staat er een nachtelijke escapade gepland met enkele gasten van de ambassade, t is tenslotte weekend he!
Morgen vertrek ik naar Medellin om dan uiteindelijk dinsdag terug te vliegen naar Sao Paulo. Daar zal ik dan een aantal vrienden zien en gaan we ook het volgend weekend doorbrengen. Dus eerst een weekend in Colombia, dan een weekendje Brazilie... sorry, maar t klinkt een beetje decadent maar k zal dat volgend jaar allemaal goed maken door in het weekend weer fijn naar het bureau te gaan :-)

Een beetje verwaarloosd...

Ik heb inderdaad mijn blog een beetje verwaarloosd de laatste tijd, maar het begint hier toch echt druk te worden. We gaan niet alleen binnenkort Seaderm lanceren in twee landen, daarnaast komt nog eens al die administratie die ermee gepaard gaan (en de meeste onder jullie weten dat ik daar nie echt n'een crack in ben), daarnaast vertrek ik morgen nog eens naar Colombia voor een prospectie van een aantal dagen.

Daarna vlieg ik dan naar Sao Paulo, waar ik een vergadering heb voor een partnership. Veel te doen dus, en ik verschiet er zelf van dat mijn werkdagen toch zo vol zitten. Straf, niet gedacht dat ik bijvoorbeeld nog een lunch ging skippen.

Hier is intussen de herfst ingezet. Het is echt ongelooflijk. Dit weekend was het nog 30 graden met blauwe hemel en nu is het 15 graden geworden gelukkig nog altijd met dezelfde blauwe hemel. Net alsof al die Argentijnen hun frigo hebben opengezet. Het is moeilijk te geloven, maar de koude is hier dus even erg als in Belgie. Iedereen loopt hier dan ook met 3 a 4 zomertruitjes over elkaar, echt winterkledij kennen ze hier niet. Heel grappig om dat te zien, doet me zelfs soms een beetje denken aan die Jamaicanen die gingen bobsleeen in Noorwegen...

Helaas krijg ik mijn kasteel maar niet warm. Niet alleen werkt de helft van de verwarming niet, de kijkgaten zijn hier immens en niet te dichten. Dus blijf er enkel over om jas en dikke kousen aan te doen (te lezen: 3 zomertruien en 2 paar kousen) en zo op het toetsenbord kloppen. Maar... groot nieuws, binnenkort zal ik een bureautje hebben samen met Bram, een andere Belg, en hopelijk ook een aantal Argentijnen... daar kijk ik dus onzettend naar uit!

Bon, morgen krijgen jullie dus het eerste berichtje uit Colombia... hopelijk met foto's en niet al te sterke verhalen. Het mag deze dagen ook eens gewoon verlopen he, rustig ... muy tranquilo!

Vanavond eerst nog iets gaan eten in 'Standard son ambos', wat heel toepasselijk is aangezien ik juist via sporza hoor dat zij 4-0 achter staan tegen Gent... STANDARD CHÄMPIOOOON hehehe, daarna iets gaan drinken met enkele belgen hier en dan het bedje in, want morgen heb ik een vroege vlucht om 6u... schatjes, draag zorg voor elkaar en dikke besos uit Argentinie!!

Montevideo... eindelijk binnen!!!

Montevideo, hoofdstad van Uruguay, is een schitterende stad gelegen op 'maar' 3 uurtjes van Buenos Aires (met de boot) en zelfs op maar 25 min afstand met het vliegtuig... een hele aangename stad waar de stress en de haast van Buenos Aires onmiddellijk van uw schouders valt van zodra je er een voet aan wal zet.

De stad telt ongeveer 1 miljoen inwoners en is kijkt uit op de baai van de Rio de la Plata. Omkadert door een schitterend rambla, die zeker de vergelijking kan doorstaan met La Promenade d'anglais, en schitterend woud langs de oostkant. Uruguyachos zijn dan nog eens de meest aangename mensen die ik hier ben tegen gekomen en je voelt er je dan ook onmiddellijk thuis. In een zekere zin is dat het ook.. ik heb hier met Seaderm een bedrijfje opgekocht en ook al mijn centrale contacten zijn hier (marketing contacten, logistieke partner, boekhouder).
Als je naar Uruguay gaat dan moet je zeker de volgende zaken doen: chivito eten (precies een hamburger tussen een broodje maar geweldig lekker), Tannat wijn proberen (een aanrader voor al diegene die ooit dromen van export/import zaakje) en gaan joggen 's morgens langs de ramblas... zalig!!! Wat die wijn betreft, er was trouwens in 2007 een wereldkampioenschap in brussel en die is gewonnen door een Uruguyaanse Tannat, dus mocht je die tegen gekomen in een of andere Belgisch restaurant zeker eens proberen!!

Naar Uruguay ga ik meestal met de Buquebus, ietsje goedkoper dan vliegen en ook wat gezelliger. Je zit er wel 3 uur op te dobberen, maar intussen kan je wel een beetje werken of krantje lezen, of efkes rusten... soit, genieten dus :-) Die Buquebus heeft trouwens ook een Duty Free en daar wil ik ooit wel eens een Seadermke tussen zien zitten.. n'een oog contour zodat de oogjes er fris uit zien :-)

De beste hotels in Uruguay vind ik persoonlijk Cala Di Volpe (op de ramblas - 100 USD) en Pocitos hotel (3 cuadras verder - 65 USD), maar naar het schijnt valt de Ibis ook heel goed mee (40 USD).

Nu, de reden dat ik in Montevideo was (boven de 3 'need to do' dingen) was om nog maar eens een negotiatie te doen voor Seaderm... en wat blijkt, we hebben een akkoordje dus vanaf 1 juni zal Seaderm dus ook te vinden zijn in Uruguay. Je zal heel waarschijnlijk heel goed moeten zoeken, maar ik zal wel Lonely Planet contacteren om dit op te nemen in hun volgende editie. Dus aangezien ik weer een reden had om te vieren, is biebie hier nu toch met kleine oogjes zijn blogje aan het schrijven. Gisteren naar een house warm party geweest van Ellen en Bram, twee Belgen met wie ik reeds naar Calito was geweest. Ik veronderstel dat de foto's nog zullen volgen, maar zij hebben een schitterend appartement gevonden in Palermo veijo, vrij dicht bij heel toffe winkels en plaza Serrano, waar je barrekes en restaurants kunt vinden.

Vanavond zal het eindelijk nog eens een luie avond worden (zalig!!), nog eens proberen om de Piet in mij te vinden met een Thai gerechtje (jaja, SOS), een goe wijntje en daarna een filmpke gaan halen bij de Blockbuster... ik hoop dat ik het einde haal!

Volver a Buenos Aires...

Jajaja, beste lezers, uw nederige dienaar zit nu terug in Buenos Aires te blinken, met een shortje aan en een t shirtje waarop staat te lezen 'Belgium, where rain is typical' (merci Isabelle et cecile!!).
Na het weekje Belgie, waar ik heel veel van genoten heb, ben ik toch wel blij om terug te zijn. Mijn slippers stonden er nog, mijn mate (uitspreken als mateeee) was klaar om terug te worden gebruikt, de zon was nog van de partij, het vlees probleem was intussen alweer opgelost, de Quilmes stond nog fris (en was ook al aan het knipogen) en het was tijd om mijn frans weer eens te ruilen voor mijn Spaans... Zo een weekje Belgie heeft mij trouwens ook weer doen plannen.. wat staat er op het menu voor de komende maanden? Klanten afhandelen in paraguay en Uruguay, partnership uitwerken in Brazilie en Mexico, prospectie doen in Colombia, tussendoor een vakantie met Stijntje naar Patagonie (als we daar gaan geraken) en dan eind juli efkes terug naar Belgie voor het Dranouter festival en de vrienden en de familie...

Ik heb ook het genoegen om te verkeren in de aanwezigheid van 4 collega's van Procter (en ja, t zijn nog altijd collega's en geen ex collega's) waarmee we een schitterend weekend hebben gehad: goed gaan eten (voor de kenners onder jullie Sucre en Las Lilas) en Buenos Aires bezocht...

Maar ik heb mij voorgenomen om ook nu en dan eens iets te schrijven over mijn project want in Belgie kreeg ik de bijnaam van toerist wat dus eigenlijk maar gedeeltelijk waar is. Morgen reis ik naar Uruguay want de eerste Seaderm producten zijn eindelijk geland in het verre continent!! Het is fijn, want het zware werk (knipoogje) van de laatste maanden krijg nu eindelijk dus een beetje vorm. Ik heb vandaag zelfs mijn eerste factuurtje gestuurd naar Paraguay en om dat te vieren heb ik zelfs lichtjes afgerond naar beneden, trouwe klanten moet je soigneren he!! ... Dus nog een maandje geduld, maar dan zal er dus degelijk Seaderm producten te vinden zijn in de Farmacia's van de Nieuwe wereld (foto zal uiteraard nog volgen), je moet er ver voor vliegen dus k stel voor dat de liefhebbers onder jullie gewoon de Belgische apotheek binnenstappen en het daar eens proberen. Thijs, die door het leven gaat als een moeilijk jongen wat betreft de cremekes voor de huid, was zodanig onder de indruk van de Seaderm oog creme dat hij onmiddellijk de (goedkope) prijs was vergeten en mij dat dan ook liet weten via Skype...

Ik zou eindigen met... allen erheen wat 'op = op'!!

Aankomst in Belgie...

Na 9000 miles te hebben gevlogen, een Farmagora beurs in Parijs, 300 km af te hebben gelegd met de trein en dan nog eens een kleine 15 km te hebben gereden in de auto, ben ik dan eindelijk thuis aangekomen in Harelbeke.

Zonder in de gebruikelijke cliches te vallen (slecht weer, koud!!, etc) is het weerzien toch een beetje dubbel. Enerzijds is het super om familie en vrienden nog eens te zien, anderzijds besef ik nog niet ten volle dat ik terug in het vaderland ben...

Hoe vertel ik het afgelopen weekend?? Wel, samengevat... bijna niet geslapen :-) Inderdaad, het begon al op de vlucht waar ik terecht kwam naast een franse rugby ploeg (denk dat het de kadetten waren van hun nationale ploeg) die in al hun enthousiasme hun collega passagiers wisten te onderhouden. Fijn voor 1 uur natuurlijk, maar bij een vlucht van 12u begint dit wel een beetje op uw gemoed te werken. Gelukkig was ik voor hen 'the american' die geen frans kon en hun dus ook niet kon helpen met het probleem dat ze door mij niet naast elkaar konden zitten. Laat dit dan mij weerwraak zijn voor de slapeloze vlucht. Daarnaast lag het video systeem op z'n gat, en moest de ondergetekende zich zien bezig te houden met de games ... daarbij nog eens af gegaan bij de trivial die we massaal met (bijna) het ganse vliegtuig hebben gespeeld.. die kleine snotter naast mij heeft da dus 4 (!!!) keer gewonnen... sowieso iets waar ik niet zou van kunnen hebben geslapen.

Vrijdagnamiddag na aankomst in Brussel ben ik eerst nog langs geweest bij Seaderm en daarna richting procter om er de vrienden te groeten. Het is er niet veranderd. 's Avonds met de Field nog een pintje gaan drinken en het leek alsof ik niet was weg geweest... Daarna naar la fiesta Argentina geweest bij Erika en Feliz om dan uiteindelijk te eindigen in Gent bij Liesbeth. Enigste minpuntje: het was veeeeeeeel te laat. Na zware jetlag, niet te hebben geslapen, ben ik uiteindelijk om 4u de schaapjes beginnen te tellen .. ik kan u garanderen: er waren er niet veel :-)

Zaterdag en zondag in Parijs geweest voor de Farmagora beurs en daar heel goede contacten gehad, waaronder een potentiele klant uit Mexico, een van de enige landen (naast Argentina) waar we nog geen echte doorbraken hadden. Daar dan al beslist dat ik in mei opnieuw een bezoekje breng aan Mexico (carambeee) dus naast april (uruguay - Brasilie - Colombie) ziet het ernaar uit dat nu ook mei zal zijn volgeboekt (Patagonie - Mexico - Costa Rica)... ik kijk er al naar uit!!

Aangezien het een cosmetica beurs was, heb ik de opportuniteit gehad om enkele sfeerbeelden te nemen... laat me stellen dat de cosmetica sector wel een heel interessante sector is :-)

Uiteindelijk gisteren met ons pake naar den Benny's geweest voor de beroemde friet met Bikey Burger en dan vanavond de fameuze scampi's van ons moeke... Que aproveche!!!

Vertrek richting Brussel...

Voila, het ochtend ritueel van douche, Paragyuaanse koffie en belegde broodjes zit erop... nu is het echt de final count down richting het koude brussel. Hopelijk valt de vlucht mee, maar ik vrees er wel een beetje voor. Ik heb gekozen voor Alitalia (goedkoopste vluchten) en juist over hen zijn er nu de laatste 2 weken de felste geruchten dat die zouden worden overgekocht... we zullen zien of we de lucht zullen ingaan en hoever we zullen geraken (hopelijk tot in Brussel).

In ieder geval, in Brussel staat een blonde babe mij op te wachten (dank u wel Erika Pantani, en als dank krijg je een speciale vermelding met bijpassende foto) waarna ik heel waarschijnlijk efkes richting bureau Procter & Gamble zal gaan en dan ook richting Seaderm. Daarna is er een Argentijns avond gepland (waarschijnlijk met een lekkere spaghetti, typisch argentijns), ga ik mijn Boca T shirtje nog eens aandoen en daarna naar een feestje in Gent... druk, druk, druk, maar het gaat fijn zijn om de vrienden en de familie nog eens te zien. 4 maanden zonder hen is toch niet evident (dat verklaart misschien het hoge alcohol gehalte van die laatste maanden)!! Dan enkele persoonlijke berichtjes:

- Birger, neje die foto's van Slovakije komen niet op deze blog... de financiele afhandeling doen we wel later

- Alex, tu vois, les preuves ci-dessous que tu est un flxxx!

Dit weekend ga ik voor Seaderm richting Parijs voor de beurs Pharmagora en dan zondagavond terug in Kortrijk om met mijn pa een zakje friet met Bicky te gaan eten en dan champagne te gaan drinken op het werk van ons moeder. Het leven van een verpleegster is toch mooi he :-)

De rest van de week zit ik in Kortrijk/Brussel/Gent waar ik verschillende zaken zal moeten doen: definitieve oplevering loft (die was inderdaad nog niet klaar voor ik vertrok), P&G nog eens officieel bezoeken en presentatie bij Seaderm over de stand van zaken, want... beste lezers, ik heb hier gedurende 4 maanden toch zwaar gewerkt. 2 bedrijfjes opgericht in Uruguay (later daar meer over) en we zullen Seaderm beginnen shippen naar 4 landen (Uruguay, Paraguay, Costa Rica en Panama) alleen loopt die administratie zooooo traag (al onze producten moeten eerst nog worden geregistreerd) dat ik er eigenlijk wel een beetje zenuwachtig van word.

Volgende week vrijdag dan terug het vliegtuig op naar Buenos Aires om dan onmiddellijk ons Bartje, Anke, Chrisje en Annemieke te verwelkomen in het Parijs van Latijns Amerika... dat is het weekprogramma!!

De blog zal ik proberen te blijven onderhouden (voor de vele trouwe lezers) en mochten jullie in de buurt zijn laat maar een comment en dan regelen we wel iets om elkaar te zien...

Hasta pronto!!!!