Eerste midlife crisis....polo

Voor diegene die mij goed kennen, die weten dat ik dikwijls durf te verwijzen naar Time management als het komt op gebied van relaties, kinderen, etc... Mijn theorie hieromtrent is dat sommigen onder ons hun liefde tegenkomen op jonge leeftijd, terwijl anderen daar een beetje meer tijd nodig voor hebben. Ik behoor duidelijk tot de laatste groep. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het feit dat ik voor de meeste andere zaken, tot de eerste lichting behoor. Zo ook wat betreft die fameuze midlife crisis. Dit allemaal om jullie te vertellen dat ik sinds dit weekend ben begonnen met polo lessen!!

Naar aanleiding van mijn verjaardag (jajaja, biebie is 30 geworden op een paard in Argentinie) hadden mijn belgische en engelse vrienden hier mij mijn eerste les cadeau gedaan. Daarin zat ook nog eens een serieuze parilla, maar daar gaan we nu niet weer over beginnen :-)

Ik kan hier zeker nog niet neerpennen wat je allemaal moet doen om polo te spelen, laat ik het enkel bij de basics houden... je moet kunnen paardrijden. En met de beste wil ter wereld, als je nu nog nooit heb paardgereden, dan heb je wel efkes tijd nodig om dat te leren. Draft, gallop... het doet allemaal enorm veel zeer aan de kont en na een namiddag op Jackel te hebben gezeten voelt uw kont alsof het een ganse week heeft meegedaan aan de Tour de France voor de amateurs... Nu versta ik ook beter waarom die vetkussentjes er zijn, om de schokken van het paard op te vangen natuurlijk! God heeft echt aan alles gedacht en daar was ik hem op die zondagnamiddag heel dankbaar voor. Niet dat Jackel mijn goede vriend is geworden, maar ik had weinig discipline problemen en tegenstelling tot sommige andere in de groep.




Na de les hebben ze me dan maar meteen in een polo wedstrijd gesmeten waar ik alle regels heb gebroken die er te breken vallen: 1. Namelijk, in polo is er een regel: no podes crucar!! Maw. je mag niet verticaal gaan want dan wordt het pas echt gevaarlijk. Jackel had het echter niet zo begrepen en ik heb dan ook serieus veel op mijn doos gekregen tijdens de wedstrijd. Ik hoef waarschijnlijk niet te zeggen dat biebie gaan enkele bal heeft geraakt en dat ik tijdens de rust zelfs mijn paard niet moest wisselen... het had blijkbaar niet veel gelopen terwijl ik toch voelde alsof ik een marathon ermee had gedaan.

Nu, ik zal jullie zeker op de hoogte houden van de vorderingen en dan nog eens een dikke merci aan de Belgische/Engelse vrienden die mij hier een onvergetelijk cadeau hebben gedaan... op mijn 30st ergens in el campo van Argentinie, op een paard, met wijn van Mendoza en een goede parilla... een goede start van hopelijk enkele goede jaren. Aan mijn Belgische vrienden, we maken het allemaal wel goed in juli of augustus, wanneer ik nog eens overkom... misschien ook met een paard maar dan ene die op de barbecue zal liggen!!