Bolivia... city tripke

Hola todo, ja jullie lezen het goed... eind juli samen met alexander een city tripje gedaan naar Bolivia. Met de Belgen waren we eerst naar Salta geweest en daar een tourtje gedaan langs calafate en ongeveer dezelfde tour (eerste deel) die ik ooit heb gedaan met Stijn. Super plezant en heel veel gegeten en gedronken...


Daarna zijn Alexander en ik dan doorgereisd naar Bolivia... kort samengevat: prachtig maar koud koud koud... nog nooit zo'n kou gehad in mijn leven!! Maar soit, gelukkig was er nog de jas van Alex om mij een beetje te verwarmen... want terwijl ik lag te bevriezen in de bus was meneer zalig aan het slapen onder zijne dons, die ik natuurlijk was vergeten. Van zodra in Bolivie toegekomen heb ik mij dan ook een grootmoeder dekentje gekocht (en dat voor de ronde prijs van 1 euro) waardoor het koude probleem een beetje was opgelost...



De eerste dag toegekomen (na welgeteld een paar uurtjes slaap in een stinkie bus) en we zaten al op een paar paarden om de regio te gaan verkennen. Daarbij een spoedcursus gehad om de paarden in galop daar het landschap te laten gaan (mercikes Alex) en daarna waren we ingeschreven voor een 4 daagse tour. Momenteel daarvan geen foto's omdat biebie zijn batterijen was vergeten, maar dit wordt een der dagen recht gezet... slaapwel!!

Oei, oei, oei, veel slechte punten...

Geen excuses mogelijk, maar na 2 maanden blanco zal ik bij deze proberen om die draad op te nemen waar hij ooit is gevallen. Wat is er zoal gebeurd de afgelopen maanden?? Veel gereist natuurlijk, zowel voor het werk als voor ontspanning.

Laat ons beginnen bij de reden voor het eerste onderbreking... ons klein snoepreisje naar Bolivie en de prachtige Salar van Uyuni. Na eerst te zijn afgezakt met enkele Belgische vrienden naar Salta en daar onvergeetelijk 4 daagse gehad met een bezoek en overnachting in een bodega, culineaire hoogtepunten in Cafayate en dan nog een fijn stapje gezet in Salta zelf, zijn Alexander en ik dan doorgereist naar Bolivie..

Buiten last van de hoogte (nooit echt onder de 3000m geweest) hebben we daar vooral last gehad van de extreme koude ( tot -20 graden s nachts) en van het 'backpackers' leven zonder douche en weinig slaap... vakantie dus, jawel :-) Op voorhand hadden we ons ingevschreven voor een 3 daagse trektocht door de bergen van Bolivie, met een Toyota 4x4 en twee supertoffe Boliviaantjes, wat muziek gekletter van de jaren 70 waren we dus niet meer te stuiten...

Super aan de ganse tocht was dat we eigenlijk al de belangrijkste bezichtigheden van Bolivie deden, en dat in 3 dagen.. waaronder dus ook de prachtige Laguna Verde ...

en de laguna Colorado met zijn gekende flamingo's...foto's zijn een beetje van minder kwaliteit omdat biebie zijn oplader was vergeten maar gelukkig beroep kon doen op Francaise Tamara om ons alles eens door te sturen, un grand merci pour nos voisins :-)


Na Bolivie ben ik dan bijna rechtstreeks vertrokken naar Belgie waar ik gedurende een twee-tal weken de praktische kanten heb geregeld en verschillende (te late) familie bezoekjes heb afgelegd. T was fijn om iedereen eens terug te zien zo na 4 maanden.

Na Belgie, teruggevolgen via Bogota (een weekje) en dan naar klanten in Costa Rica, gesurft op de golven in het weekend met vrienden uit Belgie om daarna uiteindelijk te eindigen waar ik momenteel zit.. terug in fijne Buenos Aires :-)

Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen van de stilte, maar de volgende berichtjes zullen een korte samenvatting zijn van de verschillende tripjes he... natuurlijk aangevuld met enkele vers van de pers berichtjes, want zondag landen mijn lieve oudjes hier en dan gaan we hen natuurlijk eens flink in de watten leggen :-)

Dus... kort samengevat: I AM BACK... and berichtjes volgen nog... ciao!!!

Biebie heeft toch bedenkingen met den Stijn...

Hola todo, como te vas?? Eigenlijk niks speciaal te vertellen enkel waarschijnlijk terug een potje zever die jullie niet volledig zullen lezen, maar toch een poging tot... Ik ben momenteel nu een volledige week in Buenos aires en eigenlijk al een beetje aan het uitkijken naar eind deze maand, want dan kom lekker terug naar Belgie voor een aantal weekjes!! Jaja, gedaan met de spaanse klanken, de goedkope dinerkes en de salsa nachten, terug in ons kleine, maar o zo fijne vaderland, Belgie!!! Dus nog een 4-tal weekjes slapen en ik kan eindelijk eens uitzoeken hoeveel onder jullie effectief die blog hier aan het lezen zijn en dan hopen dat buiten de 'directie van de Gavers school in Harelbeke' er ook nog andere mensen zijn :-)

Dit ter zijde, ik wou van deze gelegenheid gebruik maken om enkele foto's te sharen met jullie die zijn getrokken door een goede vriend van mij, onze Stijntje Demeerssevent. Yep, die typ waarmee ik 1 week heb rondgetrokken in het Noorden van Argentinie, woonachtig te Geneve en werkzaam voor het goede doel, Procter & Gamble. Niet dat al deze zaken van belang zijn voor het verdere verloop van dit verhaal, maar toch ter background informatie om te weten dat dit toch een maatschappelijk aanvaarde jongen is die vrij sociaal overkomt en waarvan de helft nog altijd niet begrijpt waarom hij nog altijd niet van straat is. Wel, en nu komt het dan: dit alles om jullie te waarschuwen voor het feit dat, mochten jullie ooit vakantieplannen hebben met de Stijn, je er zeker ervoor moet zorgen dat bij onbewaakte momenten (bv wanneer je concentreert op iets anders, of je gedachten aan het dwalen zijn), Stijn van de gelegenheid (mis)gebruik maakt om dit alles vast te leggen voor het nageslacht!! Jawel, ongegeneerd neemt hij foto's van zaken die je liever niet op foto ziet staan... bewezen kun je hieronder vinden.

Stijn: zij gij niet beschaamd???!! En waar moet ik nu plassen tijdens Dranouter??

Weekje Brazilie met den Marcus en Mauricio

Zoals mijn ma doorjuist al heeft laten doorschemeren op skype, is het inderdaad al een tijdje geleden dat ik nog eens iets heb gepost op de blog... de reden daarvoor is heel simpel: geen of heel slechte internetverbinding. Je moet weten dat hier in Latijns-Amerika alles ver van perfect verloopt en dat er dus rekening moet worden gehouden met enkele technologische kwaaltjes, zoals dus geen internet verbinding :-) Trouwens, in Latijns amerika bestaat er nog altijd geen gps, om je maar een idee te geven he ...

Deze week dus terug van een weekje Brazilie waar ik mijn Braziliaanse partner heb gezien en waar we alle nodige papierwerk hebben afgetekend. Sedert kort heb ik nu dus ook een werk persmissie voor Brazilie, zelfs een domiciliering en een werkaanbieding... maar we gaan mooi terug naar Procter tegen december, dus geen zorgen :-)

Ons bedrijfje zal worden gevestigd in Porto Allegre, Rio Grande del sur, wat een perfecte uitvalbasis is om de Braziliaanse markt in te palmen. Porto Allegre ligt op 2uurtjes rijden van de Uruguayaanse grens, en maar op 2uurtjes vliegen van Buenos aires, perfect dus... daarbij is het in rijke provincie en heel wat minder druk dan Sao Paulo, waar er een ellendige verkeersdrukte bestaat. We hebben al een heel toffe opslagplaats gevonden van 1000m waar Marcus al volledig de decoratie voor zijn rekening heeft genomen :-) Hieronder trouwens een foto van onze Marcus met zijn vrouwke...

Daarna ben ik met Marcus en zijn partner vertrokken naar het wonderlijk mooie Santa Catarina, een van de toppers in Brazilie en ligt tussen Porto Allegre en Rio de Janeiro... Florianopolis is daarvan de hoofstad. Na een nacht te hebben doorgebracht in Tubarao (shark), zijn we vertrokken naar de Sierra de Largo waar de temperatuur plotseling zakte van 30 graden naar 10 graden, waardoor biebie nu met een serieuze verkoudheid zit opgescheept :-) een echt wintergevoel dus ...

Wel een heel tof weekend achter de rug en kijk er al naar uit voor de samenwerking met Marcus en Mauricio, onze twee Braziliaanse kuifkes voor Seaderm :-)

Bejinho!!!!!!!!!!!!!!

Het stakingsrecht in Argentinie

Aangezien ik nu terug een tijdje in Buenos aires vertoef, heb ik nu de tijd om toch een aantal zaken aan te kaarten die hier gebeuren waar we ons toch als gezonde Belg eens vragen moeten over stellen.
Het feit dat de Argentijnse politiek een zootje profiteurs en onbekwame mensen zijn, daar moeten we zelfs niet eens meer over debateren. Elke Argentijn zal je dit volmondig bevestigen en de serieuze inflatie spreekt alleen al boekdelen. Verder heeft elke Argentijn geen klein geld, waardoor sommige prijzen automotisch worden afgerond... jajaja, de argentijnse politiek heeft nog een heel stuk af te leggen vooraleer het lijkt op de sensuele tango en de danspasjes van Maradonna.

Neen, ik wou efkes van de gelegenheid gebruik maken om stil te staan bij het stakingsrecht. En dit vanuit het standpunt een rechtse socialist of een linkse liberaal... wat is het verschil :-) In Argentinie wordt er dus elke dag gestaakt. De scholen, het openbaar vervoer, de douane, de vuilniskarren, ja zelfs de werklozen hebben hier al gestaakt... In een maatschappij waar er 16 Miljoen mensen wonen in een stad wordt dit alles een beetje onoverzichtelijk en verliest een staking heel veel van zijn kracht. Gelukkig blijven we gespaard van de witte verpleegsterkes die hier in uw maatpakjes de straat ophuppelen (mijn moeder zal me kletsen geven wanneer ik terug ben), maar je ziet wel andere rare snuiters opduiken.
Door de hoge frequentie van de stakingen, zijn er in de stad altijd wel problemen.. bijvoorbeeld, door een staking van de recht studenten gisteren, reden er geen bussen meer van het centrum naar Palermo... waardoor iedereen een taxi moest nemen en het verkeer volledig vast zat. Een rit van normaal 20 min duurde dan 1u en de kosten ervan lagen 3x hoger dan de normale prijs... wat voor die argentijnen opnieuw een reden is om te staken..

Daarom dat het stakingsrecht te in een kader moeten worden geplaatst. Begrijp me niet verkeert: ik ben heel tevreden dat mijn grootouders ooit nog op die barricades hebben gestaan, maar hier wordt dit stakingsrecht bijna gezien als een plicht, terwijl er toch soms andere manieren zijn om het op te lossen. Soit, het is maar een gedacht die gisterenavond bij mij is opgekomen toen mijn taxi terug efkes 5m verder kon... heel veel sympathie voor mensen die opkomen voor hun rechten, maar je mag niet de rechten van andere daarvoor opofferen. Voer voor discussie dus....

Weekje Buenos Aires

Biebie is hier momenteel een beetje aan het bekomen van de afgelopen weken en het is nog eens super fijn om met een boekje te gaan slapen, na een filmpje te hebben bekeken en eerst te zijn gaan sporten voor een uur. Wat routine is soms toch fijn en enkel nog een goede Belgische spaghetti en het is compleet :-)
Hier heeft momenteel de zomer zijn laatste stuiptrekkingen en ik vrees dat we stilletjes aan de winter zullen ingaan. Gelukkig is de zon nog van de partij zodat de terrasjes nog steeds mogelijk zijn alleen is het 's avonds wat vroeger donker.
Wat dat sporten betreft, ik heb mij laten vangen aan een uitdaging van een van mijn vrienden hier om in september mee te doen aan de halve marathon van Buenos Aires waardoor ik mij genoodzaakt ziet om toch een beetje planning in mijn dagelijks leven te brengen. Sedert een maand nu ben ik lid van een fitness clubje aan de overkant van de straat en ik spendeer daar nu ongeveer een uurtje per dag in... Naast de gewoonlijke spieroefeningen probeer ik ook nog eens 30min op die loopband te springen en dan zoals maar 'run forest run!'.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een aantal dingen toch heb opgemerkt:

(1) het is inderdaad zo dat vanaf 30 jaar de conditie meer tijd nodig heeft om terug te komen. De recuperatie is ook wat minder, zodat ik meestal s avonds vrij vlug in slaap val. Ook loop ik hier soms dagen rond met pijn in een van mijn spieren, en de doktors onder jullie weten dat we heel wat verschillende spieren hebben. Zo is dus ook de binnenzijspier van de benen, aan de liesstreek, die spier is volgens mij heel dun en klein, maar kan dus ongelooflijk pijn doen. Vooral wanneer je je s morgens nog eens draait om 9u wanneer die wekker juist is afgegaan :-)

(2) Je hebt een motivatie nodig... inderdaad, mijn beschonken belofte spookt constant in mijn hoofd en is DE driver om er hier mee door te gaan. Als ik op die loopband ben, dan voel ik mij als Rocky (de nieuwe rocky is hier trouwens verschenen) die de berg overwint en dan klaar is voor de lucha, het gevecht, en dan nog wint ook... we zullen zien wat het geeft in september...

(3) discipline is heel belangrijk, misschien zelfs het belangrijkste punt van allemaal en voor onderstaande niet altijd eenvoudig. Het is zo gemakkelijk om het sporten te laten vallen en te kiezen voor een aangenaam terrasje, of een EK voetbal match, of iets anders. Trouwens van dat EK gesproken, wie van jullie kan live de matchen volgen achter zijn PC en dan nog zeggen dat hij goed aan het werken is??? Jaja, n'een sabbatical heeft zo zijn voordelen :-)

(4) geniet van het fijn gevoel achteraf... ik denk dat iedereen die sport wel weet wat ik bedoel... het douche moment en het moment waar je de fles bij de hand neemt en daar mega aan het drinken bent. Het douche moment is gewoon weg zalig en is eigenlijk een heel grote motivatie voor al het leed dat je gedurende dat uur hebt gehad. Neemt dat douche moment weg en de drang om uw lichaam af te pergen is al stukken minder... een persoonlijke noot wel, maar waarschijnlijk erkennen velen onder jullie dat gevoel.

In ieder geval, ik koester momenteel de routine van Buenos Aires, de schitterende fantasie boek die ik momenteel aan het lezen ben en het warm electrisch vuurtje dat hier aan mijn voetjes aan het branden is (chauffage is nog altijd stuk)... ik veronderstel dat jullie nu het zonnetje hebben om jullie aan te warmen, dus geniet ervan, doe ze de groeten en vraagt wanneer ze nog eens van plan is om terug naar Argentinie te komen :-)