Laatste dag in Colombia

Jaja, wat gaat die tijd toch snel... een boutade van jewelste maar het ligt altijd goed in de mond he. Vandaag de laatste dag waarbij ik nog eens heb kunnen genieten van Colombia, want het is echt een schitterend land en zeker een aanrader voor diegene onder jullie die nog hun vakantie moeten plannen.

Het is zeker een van de grootste meevallers hier en ik zal het zelfs een beetje missen. Morgen ga ik het vliegtuig op richting Sao Paulo, dus dat gaat daar heel wat minder zijn. Ik heb er afgesproken met enkele Belgen die daar zitten voor het Prins Albert Fonds, eerst aperitieven in mijn hotel en dan erna een lekker uitgebreid buffet van parilla, t is weer eens lang geleden. Want hier in Colombia is het vlees wel van minder kwaliteit... heel veel vet. Maar daarentegen hebben ze uitstekende rijst (lijkt een beetje op de Thaise) en het was ook eens fijn om een weekje arroz te eten met een lekkere pollo.

Colombianen zijn uiterst vriendelijk en ze spreken u dan ook constant aan met senor of senora. Een beetje vreemd, maar het rare is dat het eigenlijk wel went na een tijdje en je het soms zelfs verwacht. Verder rijden ze als zotten (zoals in de rest van Latijns Amerika), vragen ze je constant je paspoort en zijn ze super nieuwsgierig naar wat je in hun land komt doen. Ik heb mij vrijdag samen met Diego eens laten gaan met de lokale drank, Aquardiente (een beetje zoals Tequila) en k ben de dag erna wakker geworden in mijn hotel met een Colombiaanse sobrero naast mij en een zware kater. Tja, Colombia is niet echt ideaal voor mensen die geen neen kunnen zeggen en die de leuze hanteren 'je leeft maar ene keer he'... wel een super avond gehad in een of lokale bar buiten Bogota (foto's volgen nog) en dan maar dit herhaalt de zaterdag avond :-) Ha nog iets geks aan de Colombianen, die aquardiente gaat erin vanaf het moment ze elkaar zien (dus zowel buiten als binnen de bars), een beetje te vergelijken met het mate drinken in uruguay of Paraguay... een sociaal gebeuren dus, maar voor ondergetekende was het net iets teveel van het goede... Ik was zoals Eddy Merckx op de Colombier in 1973 (of was het later?) ... de man van de hamer heeft mij serieus terug geslagen.


Bref, fijn weekend dus en nu stilletjes aan aan het voorbereiden voor Brazilie... een ander land en een ander ervaring!