Salta ... en de Che Guevarra ruta

Hoe leg ik in godsnaam een weekje Salta en de Che Guevarra ruta uit?? Wat volgt is waarschijnlijk een heel lange tekst met een aaneenschakeling van verhalen en opgevuld met enkele schitterende foto's, want foto's zeggen toch meer dan woorden he ... want dat was het daar: spectacular!!! Zeker 1 van de mooiste reizen die ik hier al heb gedaan... maar dat heb ik al verschillende keren gezegd. Wel daar een week rondgecrost in dezelfde kleren, weinig douches genomen wegens te koud water/weer en bijna elke dag rond 21 uur in mijn nestje gezeten....

Bref, reis begonnen voor een weekje met Stijn, ook een collega van Porcter&Gamble die hier is voor drie weken. Na eerste een paar dagen Buenos Aires, besloten we om daarna gewoon het vliegtuig te nemen richting Salta (2 uurtjes vliegen van Bs Aires) en om van daaruit met de wagen de ruta 40 te doen, ook wel gekend als de Che Guevarra ruta. De ruta staat bekent als de oudste route van Argentinie en ze loopt van het zuiden (Ushaia) tot in Bolivia, in totaal een 6000 km lang... waarvan wij een kleine 500 hebben gedaan in het Noorden, tegen de grens met Bolivia. Trouwens, Che is eigenlijk nooit op dit stuk geweest, hij vertrok meer naar het zuiden vanaf Mendoza om daarna Chile binnen te crossen... had hij naar het noorden geweest was alles misschien anders verlopen...

Na een eerste nachtje in Salta, zijn we met een kleine gull (goedkopere versie van Golf) doorgereden naar San Antonio de los Cobres... een klein stadje van 5000 inwoners dat op een hoogte licht van 4000m. Buiten de lichtelijke misselijkheden, viel dat al bij al goed mee. Het weer was er super, ijs ijs ijs koud (tegen de nul graden) en zelfs een wandeling was al een heel grote inspanning. Daar dan de lokale 'Vlaanderen vakantieland' tegen gekomen die ons de weg wees naar de enigste toeristische attractie die dit dorpje rijk is.... een brug :-) Maar eigenlijk waren we daarvoor niet gekomen, maar wel voor de immense oppervlakte, de schitterende stilte en de prachtige zichten. Echt een prachtig landschap, waar het zicht enkel wordt gedeeld met enkele lokale lama's en ezeltjes die daar blijkbaar een prachtig leven hebben want er liepen verschillende kleine ezeltjes rond ook. Intussen had ik al mijn ganse valies aangetrokken en dan maar wijselijk besloten om die de komende twee dagen ook niet meer af te doen... het voelde zelfs een beetje dranouter aan alleen dan zonder de muziek en het bier.

De tweede dag zijn we via de ruta 40 door getrokken naar Iruya, tegen de Boliviaanse grens. Iruya is een miniscuul dorpje dat op 60 km van de eerste geasfalteerde weg ligt (dus nog verder naar de bewoonde wereld) en waar je zeker 3 uur over doet vooraleer je enig sein krijgt van het dorp. Op de route wel gepasseerd in Humachuaca, waar we de gelegenheid hadden om el classico Boca - River te volgens met enkele plaatselijke hincha's... gelukkig voor mij (k liep daar te blinken met een Boca t shirt) is el partido terecht gewonnen door de Boca's.. weer een reden om te vieren :-)

Andere bezienswaardigheid in Humachuaca zijn de vele kleuren die de bergen rijk zijn... de Lonely Planet sprak van 7 maar dat werd daar pertinent tegen gesprokenen en lichtjes afgerond naar 15... tja, t was mooi en de ganse rit waard dus dat is het enigste dat telt.

Een andere schitterend oord om te verblijven zijn de immense zoutvlatkes van Salias Grandes... na een picknick tegen 0 graden was de warme auto echter het enigste verblijf waar ik toen wou zijn... na de hete zomers hier was het raar om nog eens de tenen en handen te laten bevriezen!

De derde dag zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Santiago de Jujuy, de eerste echte stad op onze reis waar er ongeveer een 200,000 mensen wonen. Heel toffe en gezellige stad, en t was fijn om nog eens naar vrienden te emailen. Verder ons ook tegoed gedaan aan de lokale bifes de chorizo...

Daarna zijn we enkele dagen naar Cafayate en Cachi getrokken waar het landschap weer totaal anders was. Daar ook nog een derde P&Gers tegengekomen (een francaise die in Londen werkt en daar op sabbatical was voor 3 maanden) dus je kan je al inbeelden wat voor een gezellige bedoening dat daar is geweest :-) Naast de reco's, de CBR's en andere meetingskes nog de tijd gehad om het toch weer prachtig landschap te bewonderen en de lokale wijn (Nanni voor de kenners) uit te proberen... Echt grappig om na een bijna Boliviaanse ervaring op enkele uren rijden terecht te komen in de Provence van Argentinie!

Het klinkt allemaal een beetje pathisch, maar het was echt een schitterende reis en zeker een aanrader voor diegene onder jullie die nog geen vakantie plannen hebben... ik ga er zeker mijn ouders naartoe sturen want het fijne aan die weg is dat er bijna geen tegenliggers zijn (behalve de ezels, lama's, honden, etc) ... ma hoeft dus geen schrik te hebben om accidenten tegen te komen :-)