Bezoekje Andre Masy... deel 1

Wie is Andre Masy? Wel, dat is dus sedert 1 december 2007 mijn nieuwe baas. Als oprichter en grote chef van Seaderm, is Andre Masy momenteel twee weken op bezoek in Latijns Amerika om de verschillende lanceringen te doen. Ons programma is vrij indrukwekkend: eerst een bespreking en beurs in Brazilie, Sao Paulo, daarna naar Argentinie voor een mogelijke distributeur en dan naar Paraguay en Uruguay voor de effectieve lancering van Seaderm in die markten. Naast het voorstellen aan de klanten hoort daar ook nog eens een training bij van de 'chef de rayons', de promotoras y la oficina... spannend allemaal :-)



Nu is momenteel het eerste deel achter de rug... Brazilie. Drie dagen opgescheept geweest met de Braziliaanse Marc Vandenbosch (jaja, die bestaat hier ook) en natuurlijk met enkele verschillen: zijn vrouw is geen Miss Belgie geweest in '68, zijn kuiten waren veel minder die dan van onze Marc en zijn Antwerpse tongval was vervangen door een lichte zingende Braziliaanse dreuntje... zijn naam: Marcus Ciscotto! Ik heb nu al lichtjes de indruk dat dit de nagel van mijn doodskist zal worden (verkopen, verkopen, verkopen) maar momenteel is Marcus een schatje die dan ook telkens afscheid neemt met een ferme knuffel. Jaja, want in Brazilie daar wordt wat afgeknuffeld. Ook de kussen volgen, maar die knuffel is toch vrij spectulair. Een gewoonte die ik zeker zal proberen mee te brengen naar Belgie en dan krijgen jullie allemaal n'een dikke knuffel wanneer ik terug ben... de ene natuurlijk ietsje langer dan de andere :-)
Nu, terug naar Marcus. Marcus wordt onze Sales Manager voor Brazilie bij ons filiaal Seaderm Brazilie. Hij heeft een team van 26 Accounts verspreid(t) over Brazilie en die doen enkel verkopen, verkopen, verkopen. Volgend jaar wil hij een team uitbouwen van 120 mensen en dan begint het natuurlijk interessant te worden. Verder is hij een serieuze all rounder: hij ontwikkelt POS materiaal, maakt communicatie naar dermatologen, echt een ventje die zijn gewicht waard is in goud... wat ook verklaart waarom hij een knap vrouwtje heeft van 26 jaar terwijl hij er 51 is. Er is dus nog hoop voor sommige onder jullie (mezelf included :-)...
Brazilianen zijn ook fervente aanhangers van vrouwen... elke business meeting eindigt met een gesprek over de vrouwen. Laat nu wel duidelijk wezen: biebie heeft onze vrouwelijke landgenoten serieus zitten aanprijzen (enkel positieve dingen!!) waardoor Marcus heel binnenkort een vakantie plant naar Belgie... vrouwen onder jullie (jonger dan 26 jaar), jullie weze gewaarschuwd!!
Jaja, we hebben ook natuurlijk gepraat over den business, maar daar ga ik jullie niet teveel mee lastig vallen... Marcus komt naar Belgie!!! Dat is wat jullie moeten onthouden....Bejinho

Avondje stappen in Guadalajara... deel 2 :-)

Jaja, het heeft (gelukkig) weer eens mogen zijn: onbezorgd op stap gaan, met een rijk gevulde portomonnee, goed gezelschap en geen verwachtingen... die ideale ingredienten voor een fijne avondje niet? Mijn zaterdag begonnen met wat sightseeing in de buurt van Guadalajara. El lago de Chichuaia, enkele piramiden en zelfs het stadje 'Tequila' bezocht... vrij gekend voor een gelijknamige drank maar eigenlijk niet aan te bevelen :-)

Daarna efkes bekomen aan het zwembad van Edgar, waar ik nog eens een mexicaanse specialiteit heb mogen proeven: Tostas! En nu een culineair onderonsje voor al diegene die dikwijls thuis mexicaans proberen of gewoon het restaurant opzoeken. Tostas zijn sanwichen gevuld met vlees die dan in een soort van spicey tomatensoep wordt gelegd en dan zo wordt opgegeten... muy rico!! Na zo 2 van de buffels heb je meer dan genoeg maar zo zijn heerlijk! Een ander heerlijk Mexicaan gerecht is het overgekende Taco's... een beetje te verglijken met onze durums maar dan wel 10x gezonder.. ook ideaal om na een avondje stappen aangezien het brood al het alcohol (indien dit aanwezig is) absorbeert. Uiterst handig dus.

Helaas van dat alles geen foto's aangezien biebie zijn camera op zijn hotel was vergeten. Spijtig. Waar ik wel foto's van heb is van ons zaterdagavondje in Guadalajara... vraag mij niet de naam van de club, die is door mij reeds allang verteert, maar laat me stellen dat Mexicanen kunnen feesten als Argentijnen en daarbij nog eens kunnen drinken als Belgen... zegt genoeg, niet? Natuurlijk was er de alombekende Tequila weer eens aanwezig, en het GROTE probleem van Tequila is dat hij/zij altijd heel veel vriendjes heeft.

En als mooie aflsuiter van deze toch wel goede week, stel ik voor om eens te surfen naar volgende link... hilarisch en een heel goede hint om de dag ermee te beginnen!!

http://fr.youtube.com/watch?v=-3F6wnAYfBY

Avondje stappen in Guadalajara...

Hola todo, biebie zit er hier maar rustig bij... een beetje aan het bekomen van het avondje stappen gisteren en nu zoals een echte man de gevolgen aan het dragen. Ik was vergeten dat ik deze morgen nog een meeting had met Seaderm Brussel waardoor ik jammer genoeg een vrij korte nacht achter de rug heb. Maar wat een nacht .... De gonzalessen hier hebben dus 5 broers, en ik verdenk hen er stilletjes ervan dat elke broer een stukje van mijn agenda probeert op te vullen. Na Edgar en Benjamin de laatste twee dagen, heeft Allan mijn gisteren meegenomen naar het nachtleven in Guadalajara... n'een aanrader voor iedereen die hier eens zou moeten passeren. Hier efkes een korte kennismaking met Allan, de jongste van de familie, en krijgt hier de bijnaam Enrique want blijkbaar lijkt die daar op...

Wat begon als een rustig avondje, lekker gaan eten, tequilake gedronken als aperitief, een beetje spreken over Belgie, is geeindigd zoals vele avonden in Belgie zijn geeindigd... zwaar beschonken, veel gezever en ik weet bij god niet waar wij allemaal zijn geweest, hoe iedereen noemt die ze mij hebben voorgesteld, gelukkig was Enrique de rots in de branding, want hun niveau van het articuleren ging de omgekeerde richting uit als die van hun alcohol gehalte. Vanmiddag gaan we met de gonsalessen een Tequila ranch gaan bezoeken... da belooft. Het positieve aan gisteren is dat er vandaag hopelijk weining van die tequila terug op tafel komt, het probleem is echter dat er enkel 1 broer mee was en dat er nog steeds 4 overblijven. Nu, k heb nog een aantal uurtjes om te zorgen hoe ik dat ga oplossen :-)

De mexican way of life...

Hola todo, vandaag weer een dagje met onze mexicaanse vrienden opgetrokken en de zaak is zo goed als rond. Vanaf morgen zal Seaderm ook een filiaalke hebben in Mexico, meer bepaald in Guadalajara, en zullen onze Mexicaanse vrienden eindelijk ook kunnen genieten van Seaderm cremekes... Monterrey, Mexico City en Guadalajara gaan vooral onze focus worden, dus voor de Cancun gangers... die moeten nog efkes geduld hebben (nog een jaarke of 5) want de weg naar die badsteden is nog zeer lang. Maar ja, Rome is niet gebouwd in ene dag he.
Mijn dag begonnen met een ontbijt van jewelste! K zit hier in een vrij chique hotel (voor de geinteresseerden onder jullie http://www.caminoreal.com/guadalajara) en er was hier een ontbijttafel van hier tot in China, maar dat land zal ik niet teveel noemen want daar willen wij nu efkes niet naartoe.

Edgar Gonzales was komen ontbijten met zijn vrouw en ik voelde een lichte sociale druk om al die verschillende Mexicaanse plateau's te proberen. Weeral speelde die Westvlaamse koppigheid een significante rol, aangevuld met mijn natuurlijke vriendelijkheid en als resultaat rolde ik van die ontbijttafel. Gelukkig zijn, zoals reeds vermeld, die auto's hier voldoende groot om dergelijke gevallen zonder probleem op te vangen.

Enkele weetjes over Guadalajara: het klimaat is hier super... het ganse jaar door schommelt de temperatuur hier rond de 25 graden. Er is enkel 1 maand (juli) waarin de temperatuur stijgt tot 30 graden en voor de rest hebben ze hier een regenbui per dag maar die duurt dan ongeveer een 15 tal minuten. Super dus! Blij dat het Seaderm filiaal hier zal gelegen zijn en niet in het vochtige en hete Mexico City of Monterrey. Oh ja, ze hebben ook een vrij goede voetbalploeg (Atlas voor de kenners) en die zitten nu in de halve finale van de Copa Libertador, een goedkopere versie van onze Chamions League. Zij spelen binnenkort de terugmatch tegen River Plate (Argentinie) dus dat krijg ik hier ook constant naar mijn hoofd geslingerd terwijl ik eigenlijk een hincha ben van Boca... soit, het klopt dus langs geen kanten maar samenvattend kan ik zeggen dat dit een toffe stad is (foto's volgen normaal gezien morgen of donderdag), met heel vriendelijke mensen en grote auto's...

In de middag dan gaan eten met patriarch van de familie, een man van 65 jaar die nog vorig jaar de marathon van Chicago is gaan lopen, en dan in de namiddag (tegen dan was het al 17 uur :-) efkes mijn mails gelezen en een aantal zaken moeten doen voor Seaderm.

Deze avond ben ik dan terug gaan eten met onze Mexicaanse vrienden en van de gelegenheid gebruik gemaakt om een lucha te bekijken. Dit is een box wedstrijd waar alles opgezet spel is maar dat hier dus massa's volk trekt. Daar door de ganse zaal onthaald geweest op 'Gringo en bajo' , wat dus zoveel betekent als 'den buitenlander daar beneden'... moeilijk om hier uit te leggen maar ik kan jullie wel vertellen dat ik mij zeker niet op mijn gemak voelde. Het pintje in mijn handen (n'een Corona jaja) was vlug leeg en gelukkig kwam er ene of andere chica het podium zodat die mannen iets anders hadden om naar te roepen. Mijn woordenschat Spaans weer een beetje aangedikt met cabron en andere mooie woorden, je weet nooit dat het eens van pas komt bij een of andere gelegenheid he... die natuurlijke vriendelijkheid van mij is ook niet oneindig he :-)

Soit, veel gegeten, goed gewerkt en uitgescholden geweest door ene volle zaal Mexicanen... een perfecte dag dus!! Buenos noches!!

Guadalajara... Carambeeee

Guadalajara, alleen daarop moet je al een halve dag oefenen om dit vlotjes in de mond te leggen... Guadalajara is de tweede grootste stad van Mexico, met een 2 miljoen inwoners. Een oase van rust in vergelijking met het drukke Mexico City en dit is dan ook mijn volgende episode in het Seaderm Zuid Amerika verhaal.

Na een nachtvlucht van 8 uur, een tussenlanden van 6 uur in Dallas en dan nog eens een vlucht van 3 uur, gebakt en gebroken aangekomen in Guadalajara. Doel: een partnership uitwerken met een Mexicaans bedrijf, voor Seaderm natuurlijk.
Die Gonzalessen stonden mij al op te wachten in de luchthaven en wilden dan ook onmiddellijk beginnen met de meeting. West vlaamse koppigheid hield mij ervan om eerst naar mijn douche te vragen en biebie zat voor hij het wist in een restaurant met n'een tequila voor zijn neus. Het goede nieuws is dat ik nu pas ontdekt hebt hoe je dat spulletje drinkt en hier een goede raad voor al diegene die zich nu en dan eens laten gaan: tequila wordt niet in 1 teug uitgedronken. De tequila boemboem is hier ene mythe waar eens goed mee wordt gelachen. Neje, tequila wordt gedronken zoals ene goede whiskey... op t gemak en bijgestaan door 2 drankjes: een tomatendranken en een limondrankje. Je neemt eerst een slok van het tomaten/limondrankje, niet inslikken en daarna een klein slokje van de tequila... je laat alles samenkomen in de mond, en dan slikken... Voila, heel simpel en heel lekker eigenlijk, zelfs na 16 uur onderweg te zijn geweest. Bij het buitengaan dan ook onmiddellijk kennis gemaakt met een tropische regenbui (niet te schatten) en nog geen 5 min later op een zonnig terras aan het bekomen van de vele gebeurtenissen. Waarschijnlijk de reden waarom dit hier nogal warrig klinkt, k lig hier nu uitgeteld in mijn hotelkamer voor de tv.

Nog iets anders... Amerika is alles wat ervan gezegd wordt. Dallas was een grote ramp en het is moeilijk om het hier allemaal te kunnen uitleggen maar voor mij was Dallas een groot playmobiel land. De auto's zijn daar wel groter dan mijn loft, maar dat zijn ook de mensen daar (k voelde mij precies n'een dwerg) en eigenlijk alles is daar een beetje fake. De restaurants trekken op die van dorp aan de Kinepolis in Brussel. Neen, niks voor mij, geef mij maar dan die twee Gonzalessen die mij stonden op te wachten, de ene was mijn grote en die andere was zelfs ietsje kleiner... ik kijk al ujit naar de komende dagen!!

Eerste midlife crisis....polo

Voor diegene die mij goed kennen, die weten dat ik dikwijls durf te verwijzen naar Time management als het komt op gebied van relaties, kinderen, etc... Mijn theorie hieromtrent is dat sommigen onder ons hun liefde tegenkomen op jonge leeftijd, terwijl anderen daar een beetje meer tijd nodig voor hebben. Ik behoor duidelijk tot de laatste groep. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het feit dat ik voor de meeste andere zaken, tot de eerste lichting behoor. Zo ook wat betreft die fameuze midlife crisis. Dit allemaal om jullie te vertellen dat ik sinds dit weekend ben begonnen met polo lessen!!

Naar aanleiding van mijn verjaardag (jajaja, biebie is 30 geworden op een paard in Argentinie) hadden mijn belgische en engelse vrienden hier mij mijn eerste les cadeau gedaan. Daarin zat ook nog eens een serieuze parilla, maar daar gaan we nu niet weer over beginnen :-)

Ik kan hier zeker nog niet neerpennen wat je allemaal moet doen om polo te spelen, laat ik het enkel bij de basics houden... je moet kunnen paardrijden. En met de beste wil ter wereld, als je nu nog nooit heb paardgereden, dan heb je wel efkes tijd nodig om dat te leren. Draft, gallop... het doet allemaal enorm veel zeer aan de kont en na een namiddag op Jackel te hebben gezeten voelt uw kont alsof het een ganse week heeft meegedaan aan de Tour de France voor de amateurs... Nu versta ik ook beter waarom die vetkussentjes er zijn, om de schokken van het paard op te vangen natuurlijk! God heeft echt aan alles gedacht en daar was ik hem op die zondagnamiddag heel dankbaar voor. Niet dat Jackel mijn goede vriend is geworden, maar ik had weinig discipline problemen en tegenstelling tot sommige andere in de groep.




Na de les hebben ze me dan maar meteen in een polo wedstrijd gesmeten waar ik alle regels heb gebroken die er te breken vallen: 1. Namelijk, in polo is er een regel: no podes crucar!! Maw. je mag niet verticaal gaan want dan wordt het pas echt gevaarlijk. Jackel had het echter niet zo begrepen en ik heb dan ook serieus veel op mijn doos gekregen tijdens de wedstrijd. Ik hoef waarschijnlijk niet te zeggen dat biebie gaan enkele bal heeft geraakt en dat ik tijdens de rust zelfs mijn paard niet moest wisselen... het had blijkbaar niet veel gelopen terwijl ik toch voelde alsof ik een marathon ermee had gedaan.

Nu, ik zal jullie zeker op de hoogte houden van de vorderingen en dan nog eens een dikke merci aan de Belgische/Engelse vrienden die mij hier een onvergetelijk cadeau hebben gedaan... op mijn 30st ergens in el campo van Argentinie, op een paard, met wijn van Mendoza en een goede parilla... een goede start van hopelijk enkele goede jaren. Aan mijn Belgische vrienden, we maken het allemaal wel goed in juli of augustus, wanneer ik nog eens overkom... misschien ook met een paard maar dan ene die op de barbecue zal liggen!!

Salta ... en de Che Guevarra ruta

Hoe leg ik in godsnaam een weekje Salta en de Che Guevarra ruta uit?? Wat volgt is waarschijnlijk een heel lange tekst met een aaneenschakeling van verhalen en opgevuld met enkele schitterende foto's, want foto's zeggen toch meer dan woorden he ... want dat was het daar: spectacular!!! Zeker 1 van de mooiste reizen die ik hier al heb gedaan... maar dat heb ik al verschillende keren gezegd. Wel daar een week rondgecrost in dezelfde kleren, weinig douches genomen wegens te koud water/weer en bijna elke dag rond 21 uur in mijn nestje gezeten....

Bref, reis begonnen voor een weekje met Stijn, ook een collega van Porcter&Gamble die hier is voor drie weken. Na eerste een paar dagen Buenos Aires, besloten we om daarna gewoon het vliegtuig te nemen richting Salta (2 uurtjes vliegen van Bs Aires) en om van daaruit met de wagen de ruta 40 te doen, ook wel gekend als de Che Guevarra ruta. De ruta staat bekent als de oudste route van Argentinie en ze loopt van het zuiden (Ushaia) tot in Bolivia, in totaal een 6000 km lang... waarvan wij een kleine 500 hebben gedaan in het Noorden, tegen de grens met Bolivia. Trouwens, Che is eigenlijk nooit op dit stuk geweest, hij vertrok meer naar het zuiden vanaf Mendoza om daarna Chile binnen te crossen... had hij naar het noorden geweest was alles misschien anders verlopen...

Na een eerste nachtje in Salta, zijn we met een kleine gull (goedkopere versie van Golf) doorgereden naar San Antonio de los Cobres... een klein stadje van 5000 inwoners dat op een hoogte licht van 4000m. Buiten de lichtelijke misselijkheden, viel dat al bij al goed mee. Het weer was er super, ijs ijs ijs koud (tegen de nul graden) en zelfs een wandeling was al een heel grote inspanning. Daar dan de lokale 'Vlaanderen vakantieland' tegen gekomen die ons de weg wees naar de enigste toeristische attractie die dit dorpje rijk is.... een brug :-) Maar eigenlijk waren we daarvoor niet gekomen, maar wel voor de immense oppervlakte, de schitterende stilte en de prachtige zichten. Echt een prachtig landschap, waar het zicht enkel wordt gedeeld met enkele lokale lama's en ezeltjes die daar blijkbaar een prachtig leven hebben want er liepen verschillende kleine ezeltjes rond ook. Intussen had ik al mijn ganse valies aangetrokken en dan maar wijselijk besloten om die de komende twee dagen ook niet meer af te doen... het voelde zelfs een beetje dranouter aan alleen dan zonder de muziek en het bier.

De tweede dag zijn we via de ruta 40 door getrokken naar Iruya, tegen de Boliviaanse grens. Iruya is een miniscuul dorpje dat op 60 km van de eerste geasfalteerde weg ligt (dus nog verder naar de bewoonde wereld) en waar je zeker 3 uur over doet vooraleer je enig sein krijgt van het dorp. Op de route wel gepasseerd in Humachuaca, waar we de gelegenheid hadden om el classico Boca - River te volgens met enkele plaatselijke hincha's... gelukkig voor mij (k liep daar te blinken met een Boca t shirt) is el partido terecht gewonnen door de Boca's.. weer een reden om te vieren :-)

Andere bezienswaardigheid in Humachuaca zijn de vele kleuren die de bergen rijk zijn... de Lonely Planet sprak van 7 maar dat werd daar pertinent tegen gesprokenen en lichtjes afgerond naar 15... tja, t was mooi en de ganse rit waard dus dat is het enigste dat telt.

Een andere schitterend oord om te verblijven zijn de immense zoutvlatkes van Salias Grandes... na een picknick tegen 0 graden was de warme auto echter het enigste verblijf waar ik toen wou zijn... na de hete zomers hier was het raar om nog eens de tenen en handen te laten bevriezen!

De derde dag zijn we uiteindelijk terecht gekomen in Santiago de Jujuy, de eerste echte stad op onze reis waar er ongeveer een 200,000 mensen wonen. Heel toffe en gezellige stad, en t was fijn om nog eens naar vrienden te emailen. Verder ons ook tegoed gedaan aan de lokale bifes de chorizo...

Daarna zijn we enkele dagen naar Cafayate en Cachi getrokken waar het landschap weer totaal anders was. Daar ook nog een derde P&Gers tegengekomen (een francaise die in Londen werkt en daar op sabbatical was voor 3 maanden) dus je kan je al inbeelden wat voor een gezellige bedoening dat daar is geweest :-) Naast de reco's, de CBR's en andere meetingskes nog de tijd gehad om het toch weer prachtig landschap te bewonderen en de lokale wijn (Nanni voor de kenners) uit te proberen... Echt grappig om na een bijna Boliviaanse ervaring op enkele uren rijden terecht te komen in de Provence van Argentinie!

Het klinkt allemaal een beetje pathisch, maar het was echt een schitterende reis en zeker een aanrader voor diegene onder jullie die nog geen vakantie plannen hebben... ik ga er zeker mijn ouders naartoe sturen want het fijne aan die weg is dat er bijna geen tegenliggers zijn (behalve de ezels, lama's, honden, etc) ... ma hoeft dus geen schrik te hebben om accidenten tegen te komen :-)