Cacerolazos in Argentina...

Wat gebeurt er in Argentinie als de regering van de ene dag op de andere dag beslist om 45% van de winst die de boeren maken te belasten? Niet dat die boeren sukkelaars zijn, maar door de enorme stijgingen van de marktprijzen van vlees en vooral soya (het export product van Argentinie) zijn het hier allemaal kleine Declersckes geworden...

Wel, dan leggen diezelfde boeren el campo plat, worden de flikken terug naar Buenos Aires gestuurd en blijven de koeien nog efkes gulzig verder grazen... om daarna te wachten op de reactie van de portenos die met hun potten en pannen (cacerolazos) op straat komen en een hels kabaal maken. Leterme mag blij zijn dat hij het Belgenland moet runnen en niet de argentijnen... We zullen wel zien hoe ons Kristinake hierop zal reageren maar misschien is het toch een goed moment om efkes terug naar Belgie te gaan. Behalve het vlees - dat hier inderdaad super is - is de rest van de Argentijnse keuken niet al te schitterend, maar hier doe ik misschien onrecht aan verschillende restaurants die ik nog niet ken. In al mijn enthousiasme wel mijn pollepel kapot geslaan (nu weet ik waarvoor die diende :-) dus straks efkes een nieuwe kopen zodat de volgende bewoner van deze villa terug in de soep kan roeren.

Gisteren wou ik dus gezellig gaan eten voor het afscheid van Nicola, een Amerikaanse IT specialist die efkes kwam onthaasten in Buenos Aires en aangezien de cacerolazos voorbij mijn deur kwam kon de syndicalist in mij het niet laten om toch mee te stappen... jawel, voor de boeren maar ook een klein beetje voor de kapitalist in mij die vreesde dat zijn vlees van de ene dag op de andere nog duurder ging zijn. Je moet weten dat de inflatie hier in Argentinie iets is dat je dagelijks moet aan denken. Bijvoorbeeld, mijn gebruikelijk ontbijt restaurant was in december 10 pesos (2 euro) voor een desayunar terwijl dit nu al 15 pesos (+ 50%!!) is geworden. En dit is zo voor alles... jammer genoeg gaat het enkel in de opwaarste richting en nooit in de neerwaartse :-)

Soit, Nicola gaat dus terug naar Amerika (Noord) en als afscheid was er dus een klein dinerke waar we uitgebreid afscheid konden nemen. Weer een van die superlekker mojito's gedronken (of waren het er meer) en daarna nog gezellig iets gaan eten bij een restaurantje dat pas is opengegaan, Las cabras voor de geinteresseerden. Aangezien de problemen heb ik maar gekozen voor een Bife de Chorizo (jawel, mijn 100st), met gepaste papas fritas en een slaatje met een superlekker vinaigrette.

Ik heb nog efkes mijn kansen gewaagd bij een lokale schoonheid, maar dat werd echter niet geapprecieerd... een mens kan ook nooit iets goed doen...