Aankomst in Belgie...

Na 9000 miles te hebben gevlogen, een Farmagora beurs in Parijs, 300 km af te hebben gelegd met de trein en dan nog eens een kleine 15 km te hebben gereden in de auto, ben ik dan eindelijk thuis aangekomen in Harelbeke.

Zonder in de gebruikelijke cliches te vallen (slecht weer, koud!!, etc) is het weerzien toch een beetje dubbel. Enerzijds is het super om familie en vrienden nog eens te zien, anderzijds besef ik nog niet ten volle dat ik terug in het vaderland ben...

Hoe vertel ik het afgelopen weekend?? Wel, samengevat... bijna niet geslapen :-) Inderdaad, het begon al op de vlucht waar ik terecht kwam naast een franse rugby ploeg (denk dat het de kadetten waren van hun nationale ploeg) die in al hun enthousiasme hun collega passagiers wisten te onderhouden. Fijn voor 1 uur natuurlijk, maar bij een vlucht van 12u begint dit wel een beetje op uw gemoed te werken. Gelukkig was ik voor hen 'the american' die geen frans kon en hun dus ook niet kon helpen met het probleem dat ze door mij niet naast elkaar konden zitten. Laat dit dan mij weerwraak zijn voor de slapeloze vlucht. Daarnaast lag het video systeem op z'n gat, en moest de ondergetekende zich zien bezig te houden met de games ... daarbij nog eens af gegaan bij de trivial die we massaal met (bijna) het ganse vliegtuig hebben gespeeld.. die kleine snotter naast mij heeft da dus 4 (!!!) keer gewonnen... sowieso iets waar ik niet zou van kunnen hebben geslapen.

Vrijdagnamiddag na aankomst in Brussel ben ik eerst nog langs geweest bij Seaderm en daarna richting procter om er de vrienden te groeten. Het is er niet veranderd. 's Avonds met de Field nog een pintje gaan drinken en het leek alsof ik niet was weg geweest... Daarna naar la fiesta Argentina geweest bij Erika en Feliz om dan uiteindelijk te eindigen in Gent bij Liesbeth. Enigste minpuntje: het was veeeeeeeel te laat. Na zware jetlag, niet te hebben geslapen, ben ik uiteindelijk om 4u de schaapjes beginnen te tellen .. ik kan u garanderen: er waren er niet veel :-)

Zaterdag en zondag in Parijs geweest voor de Farmagora beurs en daar heel goede contacten gehad, waaronder een potentiele klant uit Mexico, een van de enige landen (naast Argentina) waar we nog geen echte doorbraken hadden. Daar dan al beslist dat ik in mei opnieuw een bezoekje breng aan Mexico (carambeee) dus naast april (uruguay - Brasilie - Colombie) ziet het ernaar uit dat nu ook mei zal zijn volgeboekt (Patagonie - Mexico - Costa Rica)... ik kijk er al naar uit!!

Aangezien het een cosmetica beurs was, heb ik de opportuniteit gehad om enkele sfeerbeelden te nemen... laat me stellen dat de cosmetica sector wel een heel interessante sector is :-)

Uiteindelijk gisteren met ons pake naar den Benny's geweest voor de beroemde friet met Bikey Burger en dan vanavond de fameuze scampi's van ons moeke... Que aproveche!!!

Vertrek richting Brussel...

Voila, het ochtend ritueel van douche, Paragyuaanse koffie en belegde broodjes zit erop... nu is het echt de final count down richting het koude brussel. Hopelijk valt de vlucht mee, maar ik vrees er wel een beetje voor. Ik heb gekozen voor Alitalia (goedkoopste vluchten) en juist over hen zijn er nu de laatste 2 weken de felste geruchten dat die zouden worden overgekocht... we zullen zien of we de lucht zullen ingaan en hoever we zullen geraken (hopelijk tot in Brussel).

In ieder geval, in Brussel staat een blonde babe mij op te wachten (dank u wel Erika Pantani, en als dank krijg je een speciale vermelding met bijpassende foto) waarna ik heel waarschijnlijk efkes richting bureau Procter & Gamble zal gaan en dan ook richting Seaderm. Daarna is er een Argentijns avond gepland (waarschijnlijk met een lekkere spaghetti, typisch argentijns), ga ik mijn Boca T shirtje nog eens aandoen en daarna naar een feestje in Gent... druk, druk, druk, maar het gaat fijn zijn om de vrienden en de familie nog eens te zien. 4 maanden zonder hen is toch niet evident (dat verklaart misschien het hoge alcohol gehalte van die laatste maanden)!! Dan enkele persoonlijke berichtjes:

- Birger, neje die foto's van Slovakije komen niet op deze blog... de financiele afhandeling doen we wel later

- Alex, tu vois, les preuves ci-dessous que tu est un flxxx!

Dit weekend ga ik voor Seaderm richting Parijs voor de beurs Pharmagora en dan zondagavond terug in Kortrijk om met mijn pa een zakje friet met Bicky te gaan eten en dan champagne te gaan drinken op het werk van ons moeder. Het leven van een verpleegster is toch mooi he :-)

De rest van de week zit ik in Kortrijk/Brussel/Gent waar ik verschillende zaken zal moeten doen: definitieve oplevering loft (die was inderdaad nog niet klaar voor ik vertrok), P&G nog eens officieel bezoeken en presentatie bij Seaderm over de stand van zaken, want... beste lezers, ik heb hier gedurende 4 maanden toch zwaar gewerkt. 2 bedrijfjes opgericht in Uruguay (later daar meer over) en we zullen Seaderm beginnen shippen naar 4 landen (Uruguay, Paraguay, Costa Rica en Panama) alleen loopt die administratie zooooo traag (al onze producten moeten eerst nog worden geregistreerd) dat ik er eigenlijk wel een beetje zenuwachtig van word.

Volgende week vrijdag dan terug het vliegtuig op naar Buenos Aires om dan onmiddellijk ons Bartje, Anke, Chrisje en Annemieke te verwelkomen in het Parijs van Latijns Amerika... dat is het weekprogramma!!

De blog zal ik proberen te blijven onderhouden (voor de vele trouwe lezers) en mochten jullie in de buurt zijn laat maar een comment en dan regelen we wel iets om elkaar te zien...

Hasta pronto!!!!

Cacerolazos in Argentina...

Wat gebeurt er in Argentinie als de regering van de ene dag op de andere dag beslist om 45% van de winst die de boeren maken te belasten? Niet dat die boeren sukkelaars zijn, maar door de enorme stijgingen van de marktprijzen van vlees en vooral soya (het export product van Argentinie) zijn het hier allemaal kleine Declersckes geworden...

Wel, dan leggen diezelfde boeren el campo plat, worden de flikken terug naar Buenos Aires gestuurd en blijven de koeien nog efkes gulzig verder grazen... om daarna te wachten op de reactie van de portenos die met hun potten en pannen (cacerolazos) op straat komen en een hels kabaal maken. Leterme mag blij zijn dat hij het Belgenland moet runnen en niet de argentijnen... We zullen wel zien hoe ons Kristinake hierop zal reageren maar misschien is het toch een goed moment om efkes terug naar Belgie te gaan. Behalve het vlees - dat hier inderdaad super is - is de rest van de Argentijnse keuken niet al te schitterend, maar hier doe ik misschien onrecht aan verschillende restaurants die ik nog niet ken. In al mijn enthousiasme wel mijn pollepel kapot geslaan (nu weet ik waarvoor die diende :-) dus straks efkes een nieuwe kopen zodat de volgende bewoner van deze villa terug in de soep kan roeren.

Gisteren wou ik dus gezellig gaan eten voor het afscheid van Nicola, een Amerikaanse IT specialist die efkes kwam onthaasten in Buenos Aires en aangezien de cacerolazos voorbij mijn deur kwam kon de syndicalist in mij het niet laten om toch mee te stappen... jawel, voor de boeren maar ook een klein beetje voor de kapitalist in mij die vreesde dat zijn vlees van de ene dag op de andere nog duurder ging zijn. Je moet weten dat de inflatie hier in Argentinie iets is dat je dagelijks moet aan denken. Bijvoorbeeld, mijn gebruikelijk ontbijt restaurant was in december 10 pesos (2 euro) voor een desayunar terwijl dit nu al 15 pesos (+ 50%!!) is geworden. En dit is zo voor alles... jammer genoeg gaat het enkel in de opwaarste richting en nooit in de neerwaartse :-)

Soit, Nicola gaat dus terug naar Amerika (Noord) en als afscheid was er dus een klein dinerke waar we uitgebreid afscheid konden nemen. Weer een van die superlekker mojito's gedronken (of waren het er meer) en daarna nog gezellig iets gaan eten bij een restaurantje dat pas is opengegaan, Las cabras voor de geinteresseerden. Aangezien de problemen heb ik maar gekozen voor een Bife de Chorizo (jawel, mijn 100st), met gepaste papas fritas en een slaatje met een superlekker vinaigrette.

Ik heb nog efkes mijn kansen gewaagd bij een lokale schoonheid, maar dat werd echter niet geapprecieerd... een mens kan ook nooit iets goed doen...

Mi Buenos Aires me quierido...

Mi Buenos Aires me quierido... echt een stad om zwaar verliefd op te worden. Ze heeft alles: prachtige decors, een heel sterk ontwikkeld innerlijk, diepe geheimen die pas naar boven komen nadat ze je goed kent, onbekende kantjes die dan super interessant blijken te zijn en een blijvend mysterie. Echt een stad waar slapen een zonde is en waar er elke dag op elk moment wel ergens iets te doen is... voor mensen die de slogan hanteren 'you only lives once' is dit een zeer vermoeiende maar toch blijvend boeiende stad. Het is duidelijk... mi buenos aires me querido!!

Voor diegene onder ons die de kans nog niet hebben gehad om deze schitterende stad te bezoeken heb ik een klein collageke met enkele van de meest interessante plekken... weet wel dat een collage nooit zo goed kan zijn als de live versie dus wanneer het binnen het budget past of binnen het drukke werkschema zeker inplannen!!

Laten we beginnen met het cementerio van recoleta, dat dus op 5 blokken van mijn appartementhe ligt. De laatste rustplaats van Evita Peron is een juweeltje dat opgericht is in 1822 en waar de Argentijnse elite ligt begraven. Allesbehalve een duistere plaats, maar wel een kluwen van authentieke graftombes (er liggen er ongeveer 6000), aangevuld met prachtige Italiaanse bomen en omringd met heel gezellige parkjes en terrasjes. Oh ja, Carlos Gardel ligt er ook maar die is er niet gemakkelijk te vinden. Op de 26st juni wordt er daar telkens een bedevaard voor georganisseerd waar er naar het schijnt massa volk naartoe komt. Dat is trouwens een rare gewoonte van Argentijnen: zij vieren telkens de dood van een bekende persoon en niet de geboorte... is dit bij ons ook het geval??

Tussen San Telmo en Recoleta passeer je nog langs Puerto Madero: dit is een van de beste renovatieprojecten in de wereld en een voorbeeld voor de haven van Brussel (zeker in de omgeving van Vilvoorde :-) Momenteel is dit nu een van de duurste wijken van Buenos Aires en 's avonds is het er zalig kuieren langs het water. Ook steak liefhebbers moeten er zijn voor restaurante Lilas de canidas, het beste vlees van Argentinie. Massa's terrasjes en op zondag wordt het aanliggende park massaal bezocht door de Argentijnen. Op vrijdag kan je er ook gratis Tango lessen volgen, maar dan sta je wel te blinken tussen massa's argentijnen die daar dus ongelooflijk veel aanleg voor hebben.

Dan komt La Boca aan de buurt... Naast de werelbekende club, kan je er wandelen langs fel gekleurde straten waar je de meeste rommel kan kopen. Voor kunstliefhebbers is dat zeker een aanrader want er liggen daar prachtige schilderijen, maar voor kunst is San Telmo nog beter want daar heb je de ene kunstgalerij naast de andere. La Boca is wel geen echte veilige wijk dus je blijft er best op de toeristische pistes (volg gewoon de terrasjes :-) en je kan er de sfeer opsnuiven van een volkswijk. Opnieuw tango dansen, empenadas eten aan 3 pesos per stuk en een handdruk geven aan een bijna echte Maradonna!! Gewoon efkes ook eens filmpje met de Tango babe jammergenoeg met n'een argentijnse chico :-)

Nog eventjes over La Boca en zijn fameuze club, La Boca Juniors. Een ploeg met twee gezichten: enerzijds passie en vuur met schitterende supporters die hun club gedurende elke seconde van de match aanmoedigen en anderzijds een club waar er gemiddeld 1 dooie valt per match... hmmm. Maar zoals alle dingen trekken extremen elkaar aan, zodus ook in het voetbal. Ik hoef niet uit te leggen dat het niveau hier tien keer hoger is dan de Belgische competitie en dat de Losada's en de Biglia's hier bij hopen rond lopen. Zou ik moeten beginnen met scoutingsrapporten voor mijn favoriete ploeg Anderlecht?? Moest Herman bellen zou ik zeker geen neen zeggen...

Het onderstaand filmpje is van La Boca terwijl wij bij de socio's stonden... de plek waar de meeste reisgidsen je afraden om te gaan staan. Tja, voor de liefde moet je iets over hebben he.. goede plek (ze hebben ons daar wel afgezet voor de prijs van een ticketje), wel ook dicht bij de toiletten maar de sfeer maakte dit alles goed. Ook nog een foto bijgestoken van de Spice Girls van Boca... wie gaat nu nog zeggen dat vrouwen en voetbal niet te combineren zijn?? !!!

en dan eindelijk... foto's van mijn appartementje

yes, inderdaad... na een weekje house hunting in december heb ik dan uiteindelijk mijn appartementje gevonden. Een fijn gezellig ding, rechttegenover parque Rodriguez de la Pena in Callao 938 entre Paraguay y Alvear (voor diegene die mij komen bezoeken, hier heb je dan ook het adres).

De eigenares is een typische portena die momenteel haar pensioen aan het vieren is in Punta del Este en volledig weg is van mijn cremekes van Seaderm. Jaja, mijn eerste trouwe klant al binnen maar toen ik voorstelde om de huur te betalen aan cremekes leek ze plots toch minder enthusiast... zoals gezegd, een typische portena!

Het appartement is super aardig: rustig en toch gelegen vrij dicht bij avenida Santa Fe, waar alle winkels zijn van Buenos Aires. Beneden is er dan ook nog een panederia en er zitten ongeveer 6 blokken tussen mij en het cementerio van Recoletta, waar Evita Peron is gelegen... alleen al die gedachte stelt mij al tevreden :-)

Mijn buren vallen reuze mee: een gepensioneerde amerikaanse koppel naast mij, een argentijnse koppel onder mij en een concierge die een grote hincha is van Boca Junior. In zijn linker arm zit in tatoe van Boca en wanneer ze spelen loopt die altijd super nerveus rond. Zijn naam is Hector, maar ik noem die al een tijdje 'River' wat die dus blijkbaar niet zo fijn begint te vinden. Na in de krant te hebben gelezen dat er hier gemiddeld 1 dooie valt per voetbalmatch van Boca ben ik toch maar terug overgeschakeld naar Hector... en dan nog eens 2 t shirts van Boca gekocht voor alle plooien glad te strijken... burenliefde is belangrijk he :-)

Nu, voila... hier zijn dan de foto's!!

Weekendje Carilo met de Belgen...

Met een beetje vertraging kan ik uiteindelijk toch het verhaal doen van Carilo... daar zijn we met de Argentijnse belgen vorig weekend naartoe geweest doordat Alexandre juist zijn nieuwe bedrijfswagen had ontvangen van Umicore... een golf maar dan wel de argentijnse versie. Het is een domme vraag of te checken of die Argentijnse versie dan al of niet beter is dan de Belgische versie :-)

Aangezien we vrijdag waren blijven op het verjaardagsfeestje van Sarah, zijn we pas rond 12u vertrokken richting Mar del Plata.. niet evident als je weet dat de afstand van Buenos Aires naar Mar del Platat ongeveer een 4 uur en wij dus zo vlug mogelijk op da strand wilden liggen.

De heenreis viel uitstekend mee: ondergetekend was na 2 uur reeds vertrokken in diepere oorden waardoor de resterende 2 uren voorbij waren gevlogen... het zalig geluk van niet te hoeven rijden. Het is ooit nog anders geweest. Alexandre is een uitstekend chauffeur maar dat kan zeker niet gezegd worden van die Argentijnen... gelukkig was Sarah er om Alexander op de nodige zaken te wijzen...

Na eerst een aantal kleinere zee dorpjes te zijn gepasseerd, kwamen we uiteindelijk aan in Ostende, jawel.. een argentijnse kleinere versie van de koninginnenstad van Belgie. Eerlijks halve moet ik wel bekennen dat we een beetje teleurgesteld waren van deze 'Belgische' stad... vrij klein, en nergens een naambord te bekennen om daar een foto van te maken voor het nageslacht. Maar ja, ze hadden dan ook hier Koning Leopold die hen kon helpen met de bouwwerken. Bon, na enkele uren op het strand te hebben doorgebracht kwamen we uiteindelijk terecht in het schitterende en chique Carilo. Bij toevel, want dit dorpje stond niet eens op de kaart vermeld. Dit bleek dus een voltreffer: gezellig, pittoreske restaurantjes, zalig strand en een supertoffe bungalow. Daarnaast bleek er ook een aantal spa centra te zijn, en dat was nu juist iets waar iedereen van ons eens zin in had: een saunake met daarna een goede massage.

'S avonds gaan eten in een superlekker visrestaurant en daarna een manilleke gedaan waarin ondergetekend juist de duimen moest leggen voor Alexandre en Bram... dik onverdiend, enkel 4 punten hadden wij nog nodig om uit te zijn, maar het vooruitzicht van morgen maakte veel goed. Geloof het of niet, maar 's avonds als een blok in slaap gevallen om uiteindelijk 10uur later terug wakker te worden met het geluid van de golven en vogeltjes in de bomen ... er zijn slechtere dingen he :-)

Na een uitgebreid ontbijt, restte ons enkel nog efkes op het strand liggen, die massage en sauna...Na enkele inlichtingen bleek echter dat de massages pas konden na 17u en daar wij van plan waren om niet te laat te vertrekken viel dat deel dus in het water... Maar dat deed niet af aan het ganse weekend: zeker voor herhaling vatbaar!

Onderweg dan nog efkes gestopt voor een parilla ...

Semana Santa in Buenos aires...

Semana Santa in Buenos aires is meer dan alleen de chocolade eitjes zoeken... het is ook niks doen in het park, mate slurpen en vooral people watching ... Trouwens, voor de chocolade is het hier te heet. Vandaag weer een schitterende dag gehad met 30 graden en blauwe hemel... en dan plots, uit het niets, komt de Argentijnse Mistral en wordt het hier plotseling heel donker en krijg je een regenbui van jewelste over je... wel verfrissend na de hoge temperaturen maar geef mij toch maar die blauwe hemel, el cielo azul.. Borges heeft hierover boeken vol geschreven en veel plata's aan verdient (tja, k geloof dat dit hier eindigt met een t).

Gisteren en vanmorgen wakker geworden met dat lekker gevoel: vandaag gaan we eens niks doen! Na een bezoekje aan de panederia, waar Alejandro intussen al de gebaktjes kent die ik lust, en de fruitwinkel ertegenover was eigenlijk het grootste probleem hoe ik de rest van mijn dag kon vullen.
Het moest vooral iets rustig zijn want woensdagavond zijn we met Brugse vrienden van Alexandre doorgezakt in de Congo bar en na ettele bacardi cola's dan nog in een dansplaats geraakt, dus recuperatie was zeker nodig. Trouwens, er zijn daar interessante foto's van die de Brugse vrienden mij zeker eens moeten doorsturen, k zal die dan na censuur plaatsen op deze site (van zodra ik weet hoe dit moet want da is dus niet evident)... De muziek was wel eens barslecht, die Argentijnen slagen erin om Pink Floyd te draaien na Reggeaton en daarna te eindigen met Juanes, net alsof bij ons het feest zou beginnen met Arsenal en dan wordt afgesloten met een lekkere plaat van Clouseau... is dus moeilijk te verteren maar blijkbaar zijn het enkele de extranjeros die daar problemen mee hebben. Dus k wou gisteren en vandaag lekker niks doen...
Recoletta is daarvoor de ideale plaats... liggen, nog eens liggen en nu en dan eens opkijken voor we er langskomt. S avonds hadden we nog het geluk dat er een concert optreden was die nog gratis bleek te zijn ook... dus na een ganse reveu te hebben gehad van Mexicaanse, Peruaanse en Argentijnse zangers begaven we ons richting een Marokkaanse restaurantje in Palermo Veijo.. jawel, we hadden afkes nood aan iets anders dan ojo de bife, chorizo of BabyBeef... superlekkere couscous met lamvlees uit Patagonia en een Tajine met honing en tomaten... que approveche!!
De wijn was ook super - door mij gekozen (jajaja) - dus de ideale afsluiter voor een zalige dag...

Vandaag ongeveer hetzelfde patroon. Een ganse bak Mate gedronken (k heb vandaag beslist om die mee te nemen naar Belgie om toch de grijze dagen daar kleur te geven) en mij nog eens geprobeerd aan een Super Pancho.. mijn maag heeft dus nog altijd problemen om dat te verteren. Het ziet er ook niet uit.. erger dan onze Bicky Burgers. Trouwens, van Bicky burgers gesproken... dat is dus het eerste dat ik zal eten wanneer ik aankom aan het station in Kortrijk.. met frieten natuurlijk en bij Benny's.

Vanavond nog een stapje zetten met een ex collega PAF, die vorig jaar in Soa Paulo zat voor Barco en nu hier is voor Umicore... hopelijk is de muziek beter dan woensdag. Wel nog eerst mijn strijk doen want ik heb hier nog altijd 4 hemden hangen die dringend moeten worden gedaan. Suzanna (mijn lieftallig huisvrouw) is super vriendelijk en altijd heel beleefd, maar dat mens kan dus niet strijken zelfs wanneer de ondergetekende haar de technieken probeert bij te brengen van het strijken want 'het is beter om iemand te leren vissen, dan hem/haar constant te voederen'... wel, daar ben ik sinds Argentinie niet meer 100% mee akkoord.

Oh ja, vandaag stond er in La Nacion een artikel over Belgie... blijkbaar hebben we daar nu een regering. YIEHAAA!! Er stond een klein uitlegje bij en vooral dat Leterme meer aandacht zal geven aan het gezin en de economie.. rare combinatie maar ik eet dan ook gehakt met choco dus k zal maar zwijgen hierover.

Dit weekend mij ook verder mentaal voorbereiden om de terugvlucht (jawel, vanaf vrijdag ben ik weer in Europa voor een week) en ervoor zorgen dat er voldoende cadeautjes zijn voor de dierbaren in Belgenland... jawel, een helse taak zeker met nu een tweeling in de familie...

Slaapwel daar in Belgie en tot lees!!

Eerste blog... veel te laat natuurlijk

Jawel beste lezers, ik ben uiteindelijk dus begonnen met mijn blog, 4 maanden na te zijn vertrokken uit ons Belgenland ben ik er uiteindelijk achter gekomen hoe zo'n blog te creeren valt... eigenlijk heel simpel wat dus weer eens duidelijk maakt hoe sterk ik ben in die IT zaken .. ja dus, vanaf nu zal ik proberen de discipline op te brengen om haar mijn belevenissen en verhalen van Argentinie te vertellen.
Gedaan dus met al die mails die vragen hoe het gaat... vanaf nu verwijs ik naar deze blog.

Intussen zijn er verschillende verhalen natuurlijk gepasseerd: Carnaval in Rio, Nieuwjaar in Punta del este (Uruguay), prospecties naar Panama, Costa Rica en Mexico, gaan raften in Costa rica, gaan duiken in Panama, de watervallen van Iquachu bezocht, veel argentijnen leren kennen, veel vrienden al over de vloer gehad etc etc... maar die hou ik dan voor de live versie..

Oh ja, nog iets... gelieve ook geen commentaar te geven op de taalfouten (en zeker niet de dt fouten) want die zul je in overvloed aantreffen in deze blog... je weze dus gewaarschuwd (pa, sorry voor die foutjes he... da heeft niks te maken met die opvoeding!!)

En om alles in vreugde te beginnen en om de juiste sfeer al te creeren... enkele cantates van Carlos Gardel opzetten en dan maar beginnen te lezen ... hihihi, una cabeza a todo que yo quiero!!

http://fr.youtube.com/watch?v=Aa_N71VXQnM

Veel plezier dus en post maar berichtjes wanneer jullie daar zin in hebben...